10άρια στη ζωή
10άρια στην υγεία
10άρια στη δουλειά
10άρια στη μόρφωση
10άρια στη γνώση
10άρια στη προπόνηση
10άρια στους αγώνες
10άρια στην ευχαρίστηση
10άρια στους στόχους
10άρια στα όνειρα
10άρια στη προσπάθεια
10άρια στην προσωπική εξέλιξη
10άρια στην κατανόηση
10άρια σε εμπειρίες
10άρια στην αγάπη
10άρια στην παρέα
10άρια στους φίλους
10άρια και για τους άλλους
10άρια παντού
Η λίστα τεράστια άλλα δε με φοβίζει. Ξέρω ότι αν κάνω το καλύτερο
που μπορώ, σε κάθε κομμάτι της (έτσι και αλλιώς) πολύπλοκης ζωής,θα συνεχίσω τον βηματισμό μου και όλα θα είναι απλά και με νόημα.
Καλή χρονιά.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΩΜΑΙ ΤΟ 2010 ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ.
Εύχομαι τα καλύτερα σε όλους!Το 2010 ελπίζω να είναι η χρονιά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως δεν ξεκίνησα να γράψω τις ευχές μου σε αυτό το comment!Ξεκίνησα να το γράφω θέλοντας να δηλώσω τις σκέψεις μου.
Σκέφτομαι πως πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος στον Α.Ο.ΣΤΟΧΟ!
Θυμαμαι τέτοια εποχή πρωτοέβαζα πρόσωπο στα 18 μ.{μεγάλο πρόσωπο}... Χάος τα βέλη..... Βελη στο δύχτι,στον διπλανό στόχο,είχα σπάσει και ένα φως...
Σκεφτόμουν πώς στο κύριο διάολο θα έριχνα σε εκείνο τον αγώνα
Γ' κατηγορίας... Κι όμως το πάλεψα και πήρα χρυσό..Εγώ που έριχνα χάλια...
Δέν το πάλεψα όμως μόνη μου,είχα και τον ΑΓΙΟ Άπο δίπλα μου....
2 με 3 βδομάδες πριν το κύπελο Ελλάδος έβαλα πρόσωπο με το οποίο ρίχνουν και στο κύπελο..
Πάλι χάος τα βέλη.. Σκεφτόμουν ότι θα γινω ρεζίλι στο γήπεδο,στον καλό μας Άπο...
Κι όμως, την πρώτη μέρα έριξα 496 πόντους και βγήκα δεύτερη στον γύρο κατάταξης και την επόμενη μέρα τέταρτη...
Αμέσως βγαίνω στο ανοιχτό.... Πάλι το χάος...
Σιγά,σιγά ο Τέλειος Άπος μου ανεβάζει τις
αποστάσεις..30,50,60....Στα 60 μ. πάλι το χάος..
Να ψάχνω βέλη από δω κι από κει...
Κατεβαίνω σε αγώνα σύντομα και όμως πέρασα το όριο...Θα πήγαινα στην Κέρκυρα..Όσο σκέφτομαι ότι ήθελα να τα παρατήσω στο πρώτο μέρος...Άχ!
Κατέβηκα και σε άλλους 2 αγώνες στα 60 μ. νομίζω πρίν παω στην Κέρκυρα.. και εκεί κάτι έκανα....
ΚΕΡΚΥΡΑ...
Άχ πόσο πίστευα ότι θα τα παω χάλια...
Η ζέστη, αφόρητη..Δεν παραπονέθηκα λεπτό για την ζέστη που με ενοχλούσε τόσο πολυ... Κι όμως βγήκα τέταρτη...Να ναι καλά ο SupeR Άπος...
Αμέσως πάω στα 70 μ.... Δεν ήμουν τόσο χάος όσο τις άλλες φορές..
Πάλι πίστευα στον αγώνα ότι θα πάω χάλια...
Κι όμως... Βγήκα 3η.....Να ναι καλά ο SupeR Duper Άπος..
ΚΥΠΕΛΟ Ελλάδος....
Εδώ είχα έρθει με την φιλοδοξία να είμαι στην τετράδα... Παίζουμε για το χρυσό με μία κοπέλα της Γαλλήνης... Ημουν σιγουρη ότι θα νικήσω πάντα χάλια έριχνε... Κι όμως αυτο το συναίσθημα είναι που με κατέστρεψε.... Ήταν η μόνη φορα που
έριξε καλά... Χάνω σκεφτόμενη πως στον κύριο διάολο με νίκησε αυτή...
Κι όμως και μία άλλη αθλήτρια χαμηλότερου επιπέδου από μένα και την Μπάκο σαν την κοπέλα από τη Γαλήνη νικάει την Μπάκο...
Συγκρούωμαι με την μπάκο για 2η φορά... Την είχα και θέλω να πιστεύω οτι την έχω και τώρα ότι την έχω στο τσεπάκι μου.. Κι όμως στο τελευταίο βέλος έριξα ενα 3.....
Έμεινα..Πάγωσα..Ήταν ένα συναίσθημα το οποίο δεν θέλω να ξαναέχω ποτέ στην ζωή μου... Κι όμως κάθε φορά που το ξανασκέφτομαι αυτό το ξανανιώθω....
Πάμε για μπαράζ.. Ρίχνουμε και οι 2 8!! Από μεσα μου να έχω πάθει σοκ!Πρώτη φορά στη ζωή μου κάνω μπαράζ και να κάνω 2!Παρεπιπτώντος πριν είχα ευχηθει να τύχει εκείνη την μέρα να
κάνω μπαράζ... Πριν ρίξω το 2ο μπαράζ βλεπω τον Απόστολο να μου χαμογελάει και να μου λέει "Ένα παιχνίδι είναι" βλέποντάς με χαιρετισμένη πάνω μου... Νόμιζα οτι τρελάθηκε! Καλά εγώ περνάω την αγωνία της ζωής μου και αυτός γελάει????...
Ρίχνει 8 και εγώ 4... είχε δίκιο.. Δεν έπρεπε να αγχωθώ αλλά να το δώ σαν ένα παιχνίδι...
Πόσο δίκιο είχε ο γλύκος μου ο Άπος...
Αμέσως μετά,
Πρωτάθλημα Κέντρου...
Με λίγες προπονήσεις στα 18μ. Κι όμως, βγήκα 2η..
Δεν πιστέυω ότι τα κατάφερα μόνη μου... "Φταίει" ο Απόστολος που με πίεσε,που πίστεψε σε μένα,που κατάλαβε ότι θα τα καταφέρω πριν κάν το καταλάβω εγώ!!!
Γι'αυτο, εις υγείαν του Άγιου,Καλού,Αγαπημένου,Γλυκού και
SupeR DupeR Ouaou ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΝΑΝΟΥ!!!!
Υ.Γ. Φταίει και λίγο η πρόεδρος που με ενθαρυνε και δεν μου έλεγε δεν ειναι ούτε καλό ούτε κακό αυτό το νούμερο σαν κάποια Χοντρή που ξέρουμε...Αλλά με στήριξε... Η γλυκιά μου η Μαρία!
Σε αγαπάω πολύ Απόστολε!!! Και σένα Prrrrresident!!!
ΩΧ!ΠΟΣΑ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΜΙΑ ΜΑΝΑ,ΑΘΛΗΤΡΙΑ,ΣΥΖΥΓΟΣ,ΓΥΝΑΙΚΑ,ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ;ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΛΛΑ.ΠΟΣΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ;ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΥΠΕΡΟΧΑ ΣΗΜΕΡΑ.ΧΑΡΑ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΩΡΑΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕΤΑ ΕΙΠΑ ΠΑΛΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ.ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΚΑΛΑ!ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΕΙΔΑ ΤΟ ΡΟΜΠΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΜΟΥΝ 10 ΧΡΟΝΩΝ ΑΚΟΜΗ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΝ ΕΔΕΙΞΑ ΣΤΗΝ ΑΝΙΤΑ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ 6-7 ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΟΥ.Ο ΡΟΜΠΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΕΣΗ ΜΥΑΛΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑΥΜΑΖΑ.ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟ ΑΜΕΣΣΟ ΕΝΝΟΩ ΟΧΙ ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΨΥΧΗ ΠΕΙΣΜΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΠΙΜΟΝΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΛΕΟΝ ΛΟΓΙΑ.ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΧΩ ΔΡΟΜΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΩ ΠΟΝΤΟ ΠΟΝΤΟ ΕΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.................. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγχος, αγωνία, διακρίσεις, σχόλια, θα περάσω το όριο, τι κατηγορία θα είμαι, πως θα αντιδράσουν όλοι (στην προπόνηση ή στον αγώνα), θα βγω άραγε από το κλίκερ ή θα τραβάω όλη μέρα χωρίς ουσιαστικά να τραβάω, γιατί πρέπει όλες αυτές οι σκέψεις να περνάνε από το μυαλό μας, πώς θα μας περάσουν όλα αυτά που νιώθουμε, όταν τα βέλη μας θα βγαίνουν εξω από την αγωνία μας για το αν θα τα πάμε καλά, οι γύρω μας τι θα συζητάνε, γιατί θα μιλάνε ψιθυριστά τη διάρκεια που θα ρίχνουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήενώ μας κοιταζουν και ειναι έτοιμοι να σκάσουν στα γέλια ?
Όλα αυτά δεν σου φέρνουν αναγούλα, δεν νιώθεις ότι είσαι άχρηστος ή ότι δεν μπορείς να ανοίξεις ένα απλό τοξάκι και ότι ο καθένας μπορεί να το ανοίξει?
και όμως κάνεις λάθος.Δεν είσαι άχρηστος, μπορείς να ανοίξεις το τόξο εφόσον το βαλεις στο μυαλό σου (ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ) και κάτι άλλο ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΤΟΞΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
(εννοείται εκτός από τον 'Αγιο, Καλό, Αγαπημένο, Γλυκό και SupeR DupeR OuaoU γνωστό ως Απόστολο Νάνο).
Βγάλτα όλα από το μυαλό σου (άδειασέ το) κλείσε τη χορδή και ξανάνοιξέ το.Άμα καταλάβεις τη διαφορά ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ αν όχι πάρε μια βαθιά αναπνοή και ξαναπροσπάθησε.
Αν καμιά φορά κάτι δεν σου πάει καλά ή για κάποιους λόγους δεν θες να ρίξεις ΑΣΤΟ και ρίξε μόνο επειδή θες και όχι επειδή το θέλει ο Απόστολος, η Μάρθα, η Ανίτα, η Πρόεδρος, εγώ και οι υπόλοιποι.
ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ !!!!!
ΖΗΤΩ Ο ΣΤΟΧΟΣ!!!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!
ΚΑΛΑ ΚΥΠΕΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΙΑ !!
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ Ο COACH ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΩ !
Είναι μια από τις πιο όμορφες στιγμές της μέρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθισμένες αγκαλιά μπροστά στον υπολογιστή διαβάζουμε τις σκέψεις των συμπαικτών (μα πάνω απ' όλα φίλων μας) και μοιραζόμαστε τις δικές μας σκέψεις και τις εμπειρίες μας μεταξύ μας αλλά και με όλους εσάς.
Όλοι μας έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές στη ζωή μας και ακόμα και αν δεν το λέμε απλά είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε.
Αυτές οι δύσκολίες είναι που μας κάνουν πιο δυνατούςκαι μας βοηθάνε να γίνουμε καλύτεροι στη ζωή μας.
Ακόμα και αν μας φοβίζουν...
Ακόμα και αν μας ξαφνιάζουν ...
Ακόμα και αν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε ...
Ακόμα και αν δεν ξέρουμε σε ποιον να μιλήσουμε ...
Το μυστικό είναι ΕΝΑ.
ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΜΕ ΠΟΤΕ!!!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!!!
Εμείς εχουμε μια επιπλέον βοήθεια.
Εσάς τους φίλους μας, τη δεύτερή μας οικογένεια!
Ραντεβου Δευτέρα απόγευμα στις 6:00μ.μ. όλοι με τα τόξα μας και τα μυαλά μαζί!
ΤΟ BLOGSPOT ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΤΙ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ
Το νόημα δεν είναι πάντα οι διακρίσεις, τα μετάλλια... Ποτέ δεν σκέφτηκα αν θα γελάσουν οι άλλοι μαζί μου.... Το μόνο που με ένοιαζε είναι τι θα πει ο Απόστολος αν θα κάνω την προσπάθεια μου σωστά και συνήθως μετά τι κατάφερα. Όταν γυρίσω σπίτι, η αμέσως μετά που με παίρνει ο Απόστολος στην άκρη για να σηζητήσουμε τι καταφέραμε ... Δεν λέω ότι δεν έχω άνχος, την έχω πατήσει ήδη 3 φορές από αυτό το θέμα... Αλλά ο καθένας σκέφτεται διαφορετικά και νιώθει διαφορετικά όταν ρίχνει η όταν είναι σε έναν αγώνα σε σχέση με έναν άλλο άνθρωπο... Γι' αυτό είμαστε εδώ και έχουμε αυτό το blog για να ανταλάζουμε σκέψεις και συναισθήματα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμη το σχολειο τηs Ανιτας:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το μονο που με ενοιαζε ειναι τι θα πει ο Αποστολος.."
Ριχνω βελη στην προπονηση και συνειδητοποιω οτι ο APOS με κοιταζει. Συγκεντρωνομαι-η βολη θελω να ειναι τελεια! Γιατι δεν το κανω παντα; Γιατι πρεπει να νιωσω οτι καποιος με παρακολουθει-ελεγχει-βαθμολογει για να κανω αυτο που πρεπει;
Ποτε θα βγαλω ΚΑΙ αυτον τον παιδισμο απο τη μεση;
Η λύση είναι μία Λάμπη μου και θα την προσφέρει η επιστήμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέγεται ολόγραμμα!
Όταν τελειοποιηθεί θα σου φτιάξουμε ένα με τον COACH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Προς το παρον λύσε τα υπόλοιπα στις προπονήσεις (βλέπε Dolce Vitta)
AND THEN WE WILL SEE!