Καλή αρχή.

My name is Anita and this is my first
participation in International Archery Tournament
as member of the Greek National Archery Team.

Χαμηλές πτήσεις.

Κοιτάζω την ημερομηνία του τελευταίου post και μου έρχεται κάπως...

Ένας μήνας με πολύ δουλειά, πολύ πίεση, εντάσεις, καλές και κακές στιγμές, ενας μήνας που η προσοχή μου ήταν κεντραρισμένη σε πράγματα εκτός τοξοβολίας. Η πραγματικότητα μου για τον προηγούμενο μήνα ήταν η Arrowpoint και ότι αυτό συνεπάγεται.

Βλέπω το κεντράρισμα της Ανίτας και χαίρομαι. Εθνική ομάδα, προπόνηση με την Εθνική ομάδα, συμμετοχή στους αγώνες με την Εθνική ομάδα, να φτιάξουμε τα βέλη για την Εθνική ομάδα, να δοκιμάσει τα ρούχα της Εθνικής ομάδας, τα όνειρα για την διάκριση με την Εθνική ομάδα. Η πραγματικότητά της απέχει τόσο από αυτές των υπολοίπων...

Με ρωτάει η Ξένια πότε θα πάει σε αγώνες στα 60μ, πότε θα φτιάξουμε τα καινούρια βέλη, πόσο ακόμα θα τραβήξουμε το clicker πίσω, και νοιώθω την ανυπομονησία να κάνει το επόμενο βήμα. Ο Στρατής και ο Φώτης με ρωτάνε για το πρόγραμμα προπονήσεων που θα ακολουθήσουν στις διακοπές, η Φοίβη συνεχώς ζητάει όλο και περισσότερα από την τοξοβολία, ακόμα και η Λήδα ζήτησε (και πήρε) τόξο για να ρίχνει και αυτή στις προπονήσεις. Η πραγματικότητα τους καθορίζεται από αυτό που τους αρέσει και αγαπούν.

Και η δικιά μας πραγματικότητα ?

Γιατί νοιώθουμε θαλπωρή στη μιζέρια στη γκρίνια και στα κουτσομπολιά, γιατί χαμηλώνουμε τον πήχυ στην πρώτη δυσκολία, πότε αποφασίζουμε ότι δεν αξίζει τον κόπο, πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το εξωφρενικό, που είναι τα όρια του ατομικού και που του συλλογικού, είναι αλήθεια ότι συναισθηματικά έχουμε σαν σημείο αναφοράς του πως νοιώθαμε στην εφηβία μας, γιατί όταν χάνεται ο "στόχος" νοιώθουμε εκτεθημένοι, πότε και πως θα αντιμετωπίσουμε τα δαιμόνια μας, πως θα προχωρήσουμε στη ζωή μας κάνοντας αυτά που θέλουμε πραγματικά και όχι αυτά που "πρέπει", γιατί οι προσδοκίες μας από ανθρώπους γκρεμίζονται, ζητάμε πολλά ή οι άλλοι είναι λίγοι, πότε μπαίνει το εγώ στην άκρη, είναι το συναίσθημα ο καλύτερος οδηγός για αποφάσεις, θα μπορέσουμε να δούμε την μεγάλη εικόνα ή δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε, είναι η ζωή μια βραδυά στα μπουζούκια ή υπάρχει και άλλος τρόπος. Ερωτήσεις, απορίες, απωθημένα, μπερδεμένες σκέψεις και αισθήματα, αγωνία, που θα τραβήξουμε την γραμμή...

Νομίζω ότι οι επιλογές μας είναι αυτές που μας προσδιορίζουν. Επιλογές για όλα τα παραπάνω, και για όλα όσα κρύβονται βαθιά μέσα μας και δεν θέλουμε να τα παραδεχτούμε.

Ανοίγω τις σημειώσεις μου και θέλω να μοιραστώ κάτι ακόμα μαζί σας :

Ρωτάω το control : έχω άλλο χρόνο ?
Ρωτάω και εσάς : θέλετε και άλλο ?

OK λοιπόν, πρίν κερδίσεις τους άλλους, κέρδισε τον ευατό σου.

The greatest victory is the victory over ourselves.

Για συνδύασε τα και πες μου...