Robin Mouse.

Νέος ήρωας στα γήπεδα. Υβρίδιο εξέλιξης.
Παίρνουμε ένα μέρος Ρομπέν των Δασών, ένα μέρος χάμστερ, τα αφήνουμε να ωριμάσουν καμμιά πεντακοσαριά χρόνια, στη συνέχεια σκληρή προπόνηση, αγώνες, καρδιοχτύπια και μετά η δόξα.

Ματαιοδοξία, δικαίωμα στο όνειρο ή όλα γίνονται ?

Αναλογίες.

Αυτοί οι άνθρωποι που επαναπροσδιορίζουν το το μπορεί να γίνει με αφήνουν άφωνο και με εμπνέουν.

RESPECT.

Παραμύθι ?

Όταν πρωτοείδα το βίντεο το ξαναέβαλα να σιγουρευτώ και μετά το ξαναέβαλα για να δω μήπως είναι κανένα περίεργο μοντάζ. Αλλά όχι, είναι πραγματικό και αυτό το κάνει τόσο γοητευτικό. Τα ψάρια πετάνε. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν του ανταγωνισμού βγάλανε φτερά.

Είμαι έτοιμος να κάνω την εικόνα παραμύθι. Φαντάζομαι το σκηνικό...

Κανά δυό εκατομμύρια χρόνια πριν, ο αρχηγός ψάρι γυρνάει στο αποδεκατισμένο κοπάδι του και λέει "Βαρέθηκα να μας τρώνε αυτά τα μαλακισμένα οι ξιφίες. Δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να κάνουμε". Πετάγεται λοιπόν ο έξυπνος της παρέας και λέει "να βγάλουμε φτερά ώστε να μπορούμε να πετάμε μακριά τους όταν μας κυνηγάνε". Ο έξυπνος κατέληξε θυσιά-μεζές στον Βασιλιά Ξιφία, ωστε να σταματήσουν οι εξυπνάδες.

Τι σχέση έχουν τα ψάρια και η τοξοβολία, ακούω να ρωτάς.

Για ξανασκέψου το καλύτερα ...

My way.

Μερικές φορές είναι κάποια τραγούδια που κολλάνε σαν τσίχλες στο μυαλό. Τα τραγουδάς συνέχεια, σε κάνουν να νιώθεις καλά, ξέρεις ότι είναι σαχλαμάρα αλλά συνεχίζεις. Δεν πρέπει δα να υπάρχει λόγος και αιτία για κάθετι που μας κάνει να νοιώθουμε ωραία.

Θυμάμαι το παρακάτω τραγούδι που συνοδεύει την photo στο video να το σιγοτραγουδώ από μέσα μου. Πολλές φορές.
Στη μηχανή με κρύο και την βαλίτσα (τη γνωστή βαλίτσα) στη σχάρα να ανεβαίνω την Κατεχάκη. Πριν αρχίσει κάποιος αγώνας για να μου φύγει αυτό το ψιλοτρέμουλο στο σώμα και στα χέρια που φυσιολογικά ένοιωθα. Τρέχοντας σε κάποιο πάρκο λίγο πριν μου κοπεί η αναπνοή και τα παρατήσω. Μου έφτιαχνε την διάθεση, μου χαμογελούσε και μου έδινε κουράγιο και επιμονή. Ακόμα και τώρα.

Για κάποιο περίεργο λόγο έχω δέσει τους στίχους του και τον ρυθμό του με τις φορές που ένοιωθα ζορισμένος και ήθελα κάτι να μου φτιάξει το κέφι.

Κράτησα τους στίχους που εγώ ήθελα, τους έδεσα με τις στιγμές που εγώ ήθελα, έκανα το remix που εγώ ήθελα.

Με τον δικό μου τρόπο και για τους δικούς μου λόγους.

Pump up the volume.

I got my mind set on you
I got my mind set on you
I got my mind set on you
I got my mind set on you

Its gonna take time
A whole lot of precious time
Its gonna take patience and time, ummm
To do it, to do it, to do it, to do it, to do it,
To do it right child.

Prive.

Πρώτη προπόνηση μετά από πολύ καιρό στα 18μ, με bonus την αποκλειστική χρήση του προπονητήριου στο ΟΑΚΑ από τον συλλογό μας.

Ξεμουδιάζουμε σιγά σιγά, βρίσκουμε τα "πατήματα" μας, προετοιμαζόμαστε.

Καλή αρχή...

Double.

Η Ανίτα με το βραβείο της τρίτης καλύτερης αθλήτριας
της χρονιάς 2009 στην κατηγορία κορασίδων.

Η President Μαρία με το φλουρί της πίτας στην εκδήλωση της ΕΦΟΤ.

Τα πήραμε και φύγαμε (για προπόνηση...).

Hall of Fame nr.1

Βασίλης
14 Ιανουαρίου 2010, Προπόνηση, Γέρακας
X10 - Robin Hood

Keep It Simple.

Διαβάζω πολύ και σκέφτομαι περισσότερο. Προετοιμάζομαι για την προπόνηση και η διάθεση μου είναι super. Ωραία, σήμερα θα σκίσω.
Δένω το τόξο μου με ανυπομονησία, ξεπετάω τα βέλη προθέρμανσης
και νταντάν, ήρθε η ώρα να βάλω πρόσωπο...

Κουκουρούκου είναι η σοκολάτα ή ο τρόπος που ρίχνω?

Αρχίζω να ψάχνομαι. Επαφές, control clicker, πλάτες, σκόπευση, η φασαρία, η δουλειά μου, ο προπονητής, ο δίπλα μου... δεν μπορώ να βρω τι φταίει. Λίγο ακόμα και θα σκάσω. Σκέφτομαι και λίγο τον αγώνα, ρε λες να γίνει καμμιά λακαμία στον αγώνα και να μη ξέρω που να κρυφτώ.

Ντριιιν, χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω την πόρτα και ο κ.Πανικός με κοιτάζει κατάματα με ένα αχνό χαμόγελο. Δεν πάμε καλά, τώρα τα "πήρα στο κρανίο" εντελώς.

Blackout ή βλάκαουτ, ξέχασα και πως το λένε, σαν να σκοτείνιασε λίγο, να τα μαζέψω τώρα να φύγω ή να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να συνεχίσω στο μαρτύριο...

Ρε μπας και δεν κάνω για τοξότης. Α μπα, το τόξο μου θα φταίει, πρέπει να ξερυθμίστηκε. Θα συνεχίσω και ότι βγει λέω από μέσα μου, είμαι και λίγο κουρασμένος...



Μη με ρωτάς.

Μέχρι εδώ, τράβα την γραμμή και πες από μέσα σου: Keep It Simple.

Υπάρχουν στιγμές που το μυαλό μας είναι γεμάτο με επιθυμίες, προσδοκίες, αγωνίες, φόβους, αμφιβολίες και ότι σκέψη και συναίσθημα υπάρχει κάτω από τον ήλιο δηλώνει παρουσία.

Η λύση είναι απλή. Έχεις εκπαιδευτεί για όλα τα προηγούμενα και άλλα τόσα. Δώσε του λίγο χρόνο και όλα θα στρώσουν μαγικά. Το έχεις προπονηθεί και ας μην το έχεις καταλάβει...

______________________________________________________
Keep It Simple.

Κρυφτούλι.

Θέλουμε να τον πετύχουμε, ... αλλά κρύβεται.
Θέλει να τον πετύχουμε, ... αλλά κρυβόμαστε.

Το κρυφτούλι που παίζουμε με τον ευατό μας στην ώρα της τοξοβολίας είναι τουλάχιστον αστείο. Αν σκεφτούμε, με λογική,
πως αντιδράμε υπό πίεση θα καταλάβουμε το ανόητο του θέματος.

Είμαστε λίγο παραπονιάρηδες, λίγο αισθηματίες, θέλουμε τον καλό τον λόγο, έχουμε άπειρες δικαιολογίες για μην αντιμετωπίσουμε το αυτονόητο, και όλα αυτά (συν αυτά του προηγούμενου post) δεν βοηθούν στο να καταλάβουμε τον ρεαλισμό του αθλήματος.

Δεν υπάρχει περιορισμός πόσες φορές θα πετύχουμε το κίτρινο.
Δεν υπάρχει συμβόλαιο μέχρι που μπορούμε να φθάσουμε σε σκορ.

Ο τοξότης προπονείται για να πετύχει το κίτρινο.
Το κίτρινο υπάρχει για να το πετυχαίνουμε. Αλύπητα.

Για σκέψου το ...

Μερικές φορές...

Μερικές φορές ξεχνάμε.

Η καθημερινότητα , οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουμε στη δουλειά, στο σχολείο, στις σχέσεις μας, στην οικογένεια, και ένα εκατομμύριο άλλοι λόγοι (διαφορετικοί για τον καθένα) δεν μας δίνουν τον χρόνο και τον χώρο που χρειαζόμαστε

Τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται η σκέψη μας να περιπλανηθεί, να συναντήσει τα όνειρα, τις επιθυμίες , τις απαντήσεις και το νόημα σε αυτά που κάνουμε. Αυτά που θέλουμε πολύ, αυτά που θέλουμε λιγότερο, αυτά που δεν αντέχουμε.

Αν προσθέσουμε λίγη αγωνία (θα τα καταφέρω ή όχι), λίγη ανυπομονησία, λίγη κούραση, λίγη πίεση και λίγη αμφιβολία ώστε να δέσει το γλυκό, όλα θόλωσαν...

Πόσα δεν βλέπουμε και πόσα δεν θέλουμε να δούμε τυλιγμένοι στην θαλπωρή της συνήθειας και αναπαυτικά καθισμένοι στην πολυθρόνα της ρουτίνας, του ξερολισμού και των στερεοτύπων.

Όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι είναι ηλίθιο να κοιτάς το δάχτυλο.

Υπάρχει ικανοποίηση στο να γίνουμε καλύτεροι, ένταση στο να ανακαλύπτουμε συνεχώς τα όρια μας, προσδοκία για την εξέλιξή μας, χαρά στο να προσπαθούμε σκληρά και να ανταμειβόμαστε και ένα ακόμα βιβλίο γεμάτο με τους προσωπικούς λόγους του καθένα μας που ασχολείται με την τοξοβολία.

Μετά από τις επιτυχίες, μετά από τα μετάλλια, μετά από τις διακρίσεις, μετά την παραδοχή όλων για την αξία μας, μετά από οτιδήποτε που έχει σχέση με την τοξοβολία, αυτό που μένει είναι η αίσθηση πριν αρχίσει και κατά την πορεία του ταξιδιού. Του ότι όλα είναι πιθανά αρκεί να προσπαθήσουμε Ότι μπορούμε να έχουμε αυτό το τόξο, να ρίχνουμε σκορ τρομερά, να κερδίσουμε αγώνες, να είμαστε πρώτοι, να είμαστε επιτυχημένοι

Το κάθε μεγάλο ταξίδι ξεκινάει με ένα μικρό βήμα.

Η μεγαλύτερη χαρά είναι ακριβώς αυτές τις στιγμές που έχουμε πέσει με τα μούτρα στο τώρα, που ρουφάμε σαν σφουγγάρι εικόνες, ιδέες, γνώσεις και εμπειρίες.

Ας τις κρατήσουμε λοιπόν όσο γίνεται περισσότερο. Να ζήσουμε το ταξίδι.

Προπόνηση με ενθουσιασμό και ανοιχτές τις "κεραίες" μας στο εδώ και τώρα.

Dolce Vitta.

Πάει ο παλιός χρόνος...

Ο δεύτερος για τους "προχώ " ξεκινάει κάπως έτσι.

1 - 15 Ιανουαρίου 3 προπονήσεις x 120 βέλη
16 - 31 Ιανουαρίου 3 προπονήσεις x 150 βέλη
1-15 Φεβρουαρίου 3 προπονήσεις x 180 βέλη
16 - 28 Φεβρουαρίου 3 προπονήσεις x 200 βέλη
1-15 Μαρτίου 4 προπονήσεις x 180 βέλη
16-31 Μαρτίου 4 προπονήσεις x 200 βέλη

Ξέχασα κάτι? Α, ναι. Τρείς λέξεις, προσεκτικά διαλεγμένες
που δίνουν το στίγμα για φέτος.

Προσπάθεια, προπόνηση, στόχοι ημέρας.

Ναι ρε γαμώτο !

Διαβάζω τα σχόλια, και κάθε λίγο τσεκάρω αν έχει βγει κάποιο καινούριο. Κάποιες τέτοιες στιγμές είναι που θέλω να γράφω μέχρι το πρωί. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να μοιραστω μαζί σας και γρήγορα, που μερικές φορές νοιώθω ότι τρέχω πολύ.

Θέλω αυτές οι στιγμές να κρατήσουν.

Ένα βηματάκι ακόμα...

Κρατήσεις θέσεων για το τελικό στάδιο γίνονται σε ΚΑΘΕ προπόνηση.

Γουστάρω να χορεύω, γουστάρω να χορεύω, γουστάρω να χορεύω.
Γουστάρεις ?
ΔΩΣΕ !

Magic potion nr.3

What the mind can conceive, the mind can achieve.

Οτιδήποτε μπορεί να αντιληφθεί το μυαλό μας,
μπορεί να το καταφέρει.

Be Cool.

Κοιτάζω το βιντεάκι και δεν μπορώ να ξεκολλήσω.

Η άνεση του χαρακτήρα, η αυτοπεποίθηση στο βάδισμα,η χάρη στη κίνηση, η ροή στην εκτέλεση, η σιγουριά , η ετοιμότητα για το απρόοπτο, η διόρθωση του λάθους με το επόμενο βέλος, το focus στα μάτια και η αποφασιστικότητα τη στιγμή που ρίχνει το δεύτερο βέλος, το πως χορεύουν τα βέλη στον αέρα, το αποτέλεσμα...

Οι τοξότες είναι γεννημένοι ήρωες, characters.

When i grow up i want to be Robin Hood.

2000 10 για το 2010

10άρια στη ζωή
10άρια στην υγεία
10άρια στη δουλειά
10άρια στη μόρφωση
10άρια στη γνώση
10άρια στη προπόνηση
10άρια στους αγώνες
10άρια στην ευχαρίστηση
10άρια στους στόχους
10άρια στα όνειρα
10άρια στη προσπάθεια
10άρια στην προσωπική εξέλιξη
10άρια στην κατανόηση
10άρια σε εμπειρίες
10άρια στην αγάπη
10άρια στην παρέα
10άρια στους φίλους
10άρια και για τους άλλους
10άρια παντού

Η λίστα τεράστια άλλα δε με φοβίζει. Ξέρω ότι αν κάνω το καλύτερο
που μπορώ, σε κάθε κομμάτι της (έτσι και αλλιώς) πολύπλοκης ζωής,θα συνεχίσω τον βηματισμό μου και όλα θα είναι απλά και με νόημα.

Καλή χρονιά.