Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Step 1.




Παίρνουμε δύο σελίδες Α3 και τις ενώνουμε την μια κάτω από την άλλη.
  • Τραβάμε μια γραμμή στη μέση και τις χωρίζουμε σε δύο στήλες.
  • Με τα καλύτερα γράμματα που μπορούμε να κάνουμε γράφουμε επικεφαλίδα στην αριστερή στήλη ΚΑΛΟ και στη δεξιά στήλη ΚΑΚΟ.
  • Χωρίς να προσπαθήσουμε ιδιαίτερα καταγράφουμε σε κάθε στήλη ότι μας έρχεται στο μυαλό και έχει σχέση με την τοξοβολία, χωρίς σειρά - αυθόρμητα.
Να κάνω την αρχή : καλό βέλος, καλή βολή, κακό σκορ, καλός αθλητής, κακό αποτέλεσμα, καλή ψυχολογία, κακή φόρμα, καλή τεχνική, καλός αντίπαλος, κακός αγώνας, κακή προετοιμασία...

Μην βιαστείς να το τελειώσεις, πάρε τον χρόνο σου, άλλωστε είναι τόσα πολλά αυτά που μερικές φορές πάνε καλά ενώ άλλες φορές κακά, που νομίζω άνετα ο καθένας γεμίζει μια σελίδα. Προσπάθησε να θυμηθείς όλα αυτά που χαρακτηρίζεις καλά ή κακά, με τιμιότητα και γενναιότητα.

Έτοιμη η λίστα ? Τώρα ήρθε η ώρα να βρεις τον αναπτήρα...

Βάλε φωτιά στη λίστα, είναι άχρηστη.

Τα πάντα στον αθλητισμό είναι μετρήσιμα και δεν αξιολογούνται με ηθικά κριτήρια , καλό ή κακό.
Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις έχουν μόνο μια κατεύθυνση.
Το αποτέλεσμα.
Ότι δουλεύει είναι αποτελεσματικό, ότι δεν δουλεύει δεν είναι αποτελεσματικό

Δεν βρήκες αναπτήρα ?

ΟΚ, άλλαξε την επικεφαλίδα "καλό" με την λέξη "αποτελεσματικό", και την επικεφαλίδα "κακό" με την λέξη " αναποτελεσματικό".

Για ξαναδιάβασέ το : αποτελεσματικό βέλος, αποτελεσματική βολή, αναποτελεσματικό σκορ, αποτελεσματικός αθλητής, αναποτελεσματικό αποτέλεσμα, αποτελεσματική ψυχολογία, αναποτελεσματική φόρμα, αποτελεσματική τεχνική, αποτελεσματικός αντίπαλος, αναποτελεσματικός αγώνας, αναποτελεσματική προετοιμασία...

Μπερδεύτηκες, κουράστηκες με τους προσδιορισμούς, βαρέθηκες όλες αυτές τις αξιολογήσεις ? Αν ναι, είσαι έτοιμος. Πάρε την απόφαση, μην ασχολείσαι, Let It Go.

Το πρώτο βήμα για την απελευθέρωση στον αθλητισμό είναι
να σταματήσει το μυαλό να αξιολογεί την προσπάθεια.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

300+




Beliefs are really nothing more than thoughts,

ideas that we think are true.

The truth is that beliefs are not facts,

they are only thoughts.


Sure they may look like facts

because our outer world

has been arranged to match our beliefs.

We can choose to think and believe whatever we want.

The more we think a new thought,

the more it becomes a belief.


Once these new beliefs have become

a part of our subconscious,

then our world will change

to match our new beliefs.




Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Dedication pays the dues.



Όταν αξιοποιείς τον χρόνο και το ταλέντο σου αποδοτικά.
Όταν είσαι αφοσιωμένος στα όνειρα και στους στόχους σου.
Όταν καλωσορίζεις την πρόκληση του συναγωνισμού και γουστάρεις.
Όταν εσύ, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, πιέζεις τον ευατό σου να γίνεις καλύτερος.
Όταν αναγνωρίζεις ότι ο συναγωνισμός είναι ό μοναδικός τρόπος για να γίνεις καλύτερος.
Όταν οι ώρες της προπόνησης είναι ώρες με μεράκι.
Όταν ξέρεις ότι δεν είναι δυνατόν να κερδίζεις πάντα, και το αποδέχεσαι.
Όταν πιστεύεις στον εαυτό σου και ότι με τις ικανότητές σου και σκληρή δουλειά θα τα καταφέρεις.
Όταν αρπάζεις το τόξο σου και συμμετέχεις σε κάθε αγώνα με χαρά, και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα είσαι περήφανος για τον ευατό σου γιατί έκανες το καλύτερο που μπορούσες.
Όταν τις δικαιολογίες τις αφήνεις να υπάρχουν μόνο στο λεξικό.
Όταν αναγνωρίζεις τις αδυναμίες σου και τις αντιμετωπίζεις.
Όταν αποφασίζεις να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη και το σθένος που έχεις μέσα σου.
Όταν το μπράβο που λες στο εαυτό σου μετά από μια επιτυχία ζυγίζει περισσότερο από όλα τα μετάλλια του κόσμου.


Τότε ξέρεις...




Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

The sound of silence.




Σαν αθλητής είχα να συνομιλώ μόνο με τον ευατό μου, να έχω υπό έλεγχο τις σκέψεις μου και να ανησυχώ μόνο για τα δικά μου "συναισθηματικό-ψυχολογικό" τερτίπια (που με την κατάλληλη προπόνηση ήταν σχεδόν πάντα υπό έλεγχο).

Σαν προπονητής η κλίμακα των πραγμάτων εδώ και πολλά χρόνια έχει αλλάξει, γιγαντώθηκε. Μιλάω με όλους, ακούω και βλέπω τα πάντα, αναγνωρίζω τις διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις, προσαρμόζομαι στα διαφορετικά επίπεδα ικανοτήτων του καθένα, αλλάζω συνεχώς ρόλους (φιλικός, αυστηρός, απότομος, παρεούλα...), η κάθε προπόνηση είναι μάθημα ζωής. Τα όσα έκανα σαν αθλητής είναι παιχνιδάκι σε σχέση με αυτά που κάνω σαν προπονητής. Αλλά γουστάρω. Την κάθε προπόνηση την βλέπω με φρέσκια ματιά. Με ενδιαφέρει, θέλω να μάθω, να γίνω καλύτερος. Είναι πρόκληση και ζω για τις προκλήσεις. Διαβάζω οτιδήποτε έχει σχέση με την τοξοβολία, συζητώ με αυτούς που ξέρουν, ζητάω την βοήθεια σε οτιδήποτε δεν μπορώ να αντιμετωπίσω Δεν βλέπω την τοξοβολία σαν κάτι που γίνεται τρεις φορές την εβδομάδα και μετά κλείνω τον διακόπτη. Είναι πάντα στην περιφερειακή μου προσοχή, είναι μέρος του χαρακτήρα μου. Αυτά που ζω και αντιμετωπίζω είναι μαθήματα ζωής που δύσκολα σου προσφέρονται στον "έξω κόσμο" και θέλω να τα απολάυσω όσο γίνεται περισσότερο.

Όλες αυτές τις μέρες από το προηγούμενο post, είμαι συνεχώς εδώ. Τι γράφτηκε, από ποιόν, τι ώρα, με ποια αφορμή. Όλα αυτά τα συνδυάζω με αυτά που γίνονται στην προπόνηση και αναλόγως... αποφασίζω εάν και τι θα γράψω.

Όλα πάνε καλά. Ο καθένας σας ξεχωριστά είναι μέσα στους προπονητικούς μου στόχους που έχω βάλει. Τα λόγια δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την δουλειά που γίνεται από όλους. Δεν ανησυχώ αυτή την περίοδο. Δεν θέλω να προσθέσω τίποτα περισσότερο σε αυτά που ήδη λέμε στην προπόνηση.

Μερικές φορές η σιωπή ακούγεται δυνατότερα.


Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Τι ώρα είναι ?


Ζούμε σε ωραίες εποχές. Εχουμε σχεδόν τα πάντα, μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε, οι επιλογές μας είναι ανεξάντλητες. Το περιβάλλον γύρω μας (ΜΜΕ, κουλτούρα, κοινωνικός περίγυρος) ευνοεί, συντηρεί και διαφημίζει ακριβώς αυτή την ελευθερία σε επιλογές και δράση. Ελευθεριά να κάνουμε ότι θέλουμε, όποτε θέλουμε και για όσο θέλουμε. Προτάσουμε το ΕΓΩ μας και περιμένουμε ότι επιλέγουμε να υποταχθεί και να συμεριφερθεί ανάλογα. Δεν θα αλλάξουμε εμείς, με ΤΙΠΟΤΑ ! Οι επιλογές μας ωφείλουν να προσαρμοστούν στις επιθυμίες μας !

Και μέσα από όλα όσα μας προσφέρονται, επιλέγουμε και θέλουμε να κάνουμε Τοξοβολία.

Δημιουργούμε τις συνθήκες , φτιάχνουμε το κουκούλι που μας προστατεύει και πάμε να ζήσουμε το όνειρο, το παραμύθι της ζωής μας...

Υπάρχει παραμύθι χωρίς Δράκο ? Δεν νομίζω.

Ο δράκος που κουβαλάμε μέσα μας και μας εμποδίζει να απολαύσουμε το παραμύθι είναι ορατός και δεν φοβίζει αυτούς που θέλουν, και έχουν την γενναιότητα να τον αντιμετωπίσουν.

ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΣΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΧΕΔΙΑ.

Ζούμε συνεχώς για το αύριο, το μυαλό μας είναι στο μετά, οι πράξεις μας θα έχουν αποτέλεσμα στο μέλλον, την άλλη φορά θα γίνει καλύτερα, αυτό θα αντιμετωπιστεί αργότερα, όταν το αποφασίσω θα το ξεκινήσω και ένα κουβά γεμάτο δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίσουμε το μοναδικό πράγμα που υπάρχει στην γραμμική χρονική εναλλαγή στιγμών, το ΤΩΡΑ. Το χθές πέρασε, το αύριο δεν υπάρχει (ακόμα), υπάρχει μόνο το ΤΩΡΑ.

Η καλύτερη στιγμή για να το αποφασίσω ? ΤΩΡΑ.
Η καλύτερη στιγμή για να το κάνω ? ΤΩΡΑ
Η καλύτερη προπόνηση? ΑΥΤΗ.
Ο καλύτερος αγώνας ? ΑΥΤΟΣ.
Το καλύτερο γήπεδο ? ΕΔΩ.
Το καλύτερο βέλος ? ΑΥΤΟ.

Η διαφορά μεταξύ του τώρα και του αύριο στον αθλητισμό έχει όνομα, λέγεται άγχος. Οσο το μυαλό μας δεν ζει στο τώρα, δεν ειναι απασχολημένο με αυτά που συμβαίνουν αυτή την στιγμή και πετάει στα σύννεφα του αύριο, έχει όλο τον χώρο ελεύθερο να γεμίζει με αγωνίες και αμφιβολίες. Ποιά είναι η καλύτερη στιγμή, ποιά ήταν η καλύτερη προπόνηση, πότε έριχνα καλύτερα, ποιος είναι ο καλύτερός μου αγώνας, ποιο είναι το καλύτερο γήπεδο, πότε θα ρίξω το καλύτερο βέλος, ποιος είμαι και που παω, πότε επιτέλους θα τα καταφέρω...

Να συνεχίσω αύριο...?