Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Archery is bigger than life.

Λογοπαίγνιο ? Δεν νομίζω.

Η αθλητική πραγματικότητα εντός των συνόρων είναι μίζερη. Σε όποιο ερασιτεχνικό άθλημα και να κοιτάξεις υπάρχει μια γκρίνια άνευ προηγουμένου. Επιχορηγήσεις, "κίνητρα", προγραμματισμός, μηδενικές ευκαιρίες για συμμετοχή στα διεθνή δρώμενα, βολεψάκηδες, "παραγοντισμοί", και δεκάδες άλλοι λόγοι έχουν βυθίσει το οικοδόμημα του αθλητισμού στην Ελλάδα. Και όχι άδικα. Οι επιτυχίες παρελθόντων ετών εξαργυρώθηκαν με θεσούλες στο δημόσιο, (ακόμα και στην τοξοβολία έχουμε τους "επαγγελματίες" μας), χορηγίες, πρόσκαιρο glamour σε εφημερίδες- tv και media, τα "αστέρια" έγραψαν στην "ιστορία¨ το όνομα τους. Η ζωή χαμένη στην μετάφραση.

Πολύ φασαρία για το τίποτα.

Όλοι όσοι είδαν στον αθλητισμό την ευκαιρία να "βολευτούν" και τα κατάφεραν, απλά δεν μιλάνε για το σημερινό μπάχαλο. Όσοι δεν τα κατάφεραν απλώς γκρινιάζουν γιατί δεν πρόλαβαν.

Και οι υπόλοιποι ? Οι επαγγελματίες στην προσπάθεια, αλλά ερασιτέχνες στις απολαβές. Αυτοί οι γνήσιοι αθλητές της προσπάθειας και όχι του "αποτελέσματος". Αυτοί που συμμετέχουν με αγάπη σε αυτό που κάνουν γιατί "έτσι γουστάρουν", χωρίς δικαιολογίες και χωρίς να περιμένουν την "αναγνώριση" και την "ανταμοιβή". Αυτοί που αθλούνται χωρίς νόημα (για τους άσχετους), που δεν τσιγκουνεύονται την προσπάθεια, που πέφτουν έξι φορές και σηκώνονται επτά. Που η ΑΓΑΠΗ για αυτό που κάνουν είναι επαρκής λόγος.

Για αυτούς τους υπόλοιπους γράφω στο blog μας. Για αυτούς τους υπόλοιπους έχω επιλέξει να αφιερώνω τον χρόνο και την ενέργεια που χρειάζεται ώστε να γίνουν καλύτεροι σε αυτό που κάνουν. Για αυτούς που είναι κομμάτι της ζωής μου. Που χάρη σε αυτούς γίνομαι και εγώ καλύτερος. Είναι οι άνθρωποί μου.

Ο αθλητισμός δεν είναι lifestyle στην Ελλάδα. Και εννοώ lifestyle με την κακή έννοια.
Δεν ήταν και δεν μπορεί να γίνει. Η "αγορά" είναι πολύ μικρή για κάτι τέτοιο, και ευτυχώς.

Ο αθλητισμός σήμερα κατά την γνώμη μου, είναι πριν απ' όλα ψυχαγωγία (με την ετυμολογία της λέξης : αγωγή ψυχής). Είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ προσπάθεια για βελτίωση, εξερεύνηση των δικών μας ορίων, μέσο συναναστροφής και κοινωνικότητας (αδελφότητας ?), ένα ενεργητικό διάλειμμα από την πραγματικότητα, ο τρόπος να πάμε λίγο... παρακάτω, να βρούμε από τι είμαστε ... φτιαγμένοι, να ισορροπήσουμε, να ονειρευτούμε και να πορευτούμε. Το μικρό κίνητρο μέσα στον καθένα μας που μας οδηγεί στο γήπεδο. Είναι η μαγεία που μας τυλίγει και η αυτοπεποίθηση που νοιώθουμε μετά από κάθε επιτυχημένη προσπάθεια. Ο κόσμος είναι δικός μας και νοιώθουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Αυτή η μοναδική αίσθηση δύναμης και ικανότητας που γιγαντώνεται μέσα μας.

Παρακολουθώ διαρκώς το τι γίνεται στην παγκόσμια τοξοβολία, πώς εξελίσσεται και προς τα που πάει. Την παρακολουθώ σαν δραστηριότητα, σαν Ολυμπιακό αγώνισμα και σαν επιστήμη. Είναι συγκλονιστικά τα ερεθίσματα που δέχομαι. Είναι πολλές φορές που θέλω να πιάσω το τόξο μου και να κάνω... πράγματα. Τις περισσότερες φορές όμως απλώς τα μεταφράζω (μέσα από την δικιά μου εκπαίδευση και εμπειρία) ώστε να γίνουν κατανοητά και εφαρμόσιμα από όλους. Το ότι όλα αυτά γίνονται μακριά από εμάς, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ονειρευτούμε, να στοχεύσουμε, να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, να τα πετύχουμε.

Δεν μπερδεύομαι καθόλου. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της προσπάθειας, οι στόχοι μου είναι ξεκάθαροι. Δεν θέλω να το γυρίσω στο τσάμικο όταν τα πράγματα δυσκολέψουν. Δεν μου βγαίνουν τα "αθλητικά" το γυρνάω στα "παραδοσιακά", δεν μου βγαίνει ο "ανταγωνισμός" το γυρνάω στη "παρεούλα", δεν "αντέχω" μου φταίνε τα "οργανωτικά", δεν "μπορώ" σε προσωπικό επίπεδο "πάντα κάτι άλλο θα φταίει". Η προσπάθεια μου είναι η ζωή μου, και σε αυτήν έχω λόγο μόνο εγώ. Η στήριξη και η συναίνεση των ανθρώπων μου είναι κάτι που κερδίζω με την αξία μου και δεν μου χαρίζεται εν λευκώ. Και αυτό θέλει δύναμη, σχέδιο, προσπάθεια και ικανότητες.

Σε ότι επιλέγω να ασχοληθώ, ασχολούμαι ανεξάρτητα του αποτελέσματος Καλύτερα να το δοκιμάσω και ας μην πετύχω, παρά να μην δοκιμάσω καθόλου. Οι γέροι του Muppet Show που κάθονται στο θεωρείο και σχολιάζουν τα πάντα από ψηλά είναι ο εφιάλτης μου. Θέλω να έχω την περηφάνια ότι προσπάθησα.

Η τοξοβολία συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, με κερασάκι ότι δεν έχει περιορισμούς ηλικίας. Το έκανα, το κάνω και θα συνεχίσω να το κάνω. Όσα κερδίζω από την ενασχόληση μου είναι φάρος, μου δείχνει που δεν πρέπει να "κολλήσω" και ταυτόχρονα που πρέπει να πάω. Οι δυσκολίες του "ταξιδιού" δεν με τρομάζουν. Εγώ το διάλεξα, εγώ το οδηγώ, εγώ κερδίζω.





Winning is about being better today
than you were yesterday.



Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Archery is life.

Όσα ζω τα χρόνια που ασχολούμαι με την τοξοβολία σαν αθλητής και σαν προπονητής είναι ανεκτίμητα. Δεν τα αλλάζω με τίποτα. Και σίγουρα δεν ήταν πάντα όλα εύκολα...

Εδώ και πολλά χρόνια έχω σταματήσει να προσπαθώ να εξηγήσω τα "τι" τα "πως" και τα "γιατί" σε ανθρώπους που δεν είναι έστω και λίγο μυημένοι στα του αθλήματος μας. Οι ώρες που περνάω με τα πράγματα που αγαπάω, και αυτά που αποκομίζω είναι νομίζω και ο πυρήνας της προσωπικότητας μου. Δεν είναι τα μοναδικά σίγουρα, αλλά είναι μεγάλο κομμάτι. Πολλές φορές με αφορμή συζητήσεις κάνω την ερώτηση στον εαυτό μου : "Είμαι έτσι γιατί είμαι τοξότης ή είμαι τοξότης γιατί είμαι έτσι φτιαγμένος?". Δεν έχω απάντηση. Δεν με ενδιαφέρει να βρω και την απάντηση. Μερικά πράγματα απλώς είναι.

Δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι τα πάντα a priori, πάντα θα είμαι σκεπτικιστής στο καινούριο, αλλά ανοιχτόμυαλος. Μου κάνει ? Το κρατάω. Χωρίς προκαταλήψεις.

Οι ώρες που περνάς μακριά από το σπίτι σου, μακριά από την δουλειά σου, σε βάρος των ανθρώπων σου (οικογένεια, φίλοι), και παραμελώντας άλλα ενδιαφέροντα και υποχρεώσεις έχουν την δικιά τους ιδιόμορφη πίεση. Κάτι σε τρώει (είναι σωστό, μήπως είναι εγωιστικό είμαι εντελώς αναίσθητος, πόσα έχω αφήσει πίσω...), αλλά σιγά σιγά το συνηθίζεις. Με την χρόνια ενασχόληση μαθαίνεις να τα κουμαντάρεις καλύτερα. Το χρόνο σου, τα ενδιαφέροντα σου, την ενέργεια σου, τα όνειρα σου, τους στόχους σου. Την ζωή σου ολόκληρη.

Και αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται με τον δύσκολο τρόπο. Το καλό βέβαια είναι ότι αυτή η ικανότητα είναι δική σου, ο προσωπικός σου χώρος. Κανένας δεν μπορεί να σου την πάρει, να την υποτιμήσει, να την υποβαθμίσει, να την κοροϊδέψει, να την σνομπάρει, να επέμβει.

Υπάρχουν πολλά "συστήματα" που προσπαθούν να διδάξουν στους ανθρώπους κάτι ανάλογο. Θρησκεία, πολιτική, εκπαίδευση, φιλοσοφία, επιστήμη, ψυχανάλυση.

Υπάρχουν άπειρες "σχολές" που προσπαθούν να δείξουν στους ανθρώπους τον τρόπο να ζουν τη ζωή τους, να ζουν τη στιγμή.

Υπάρχουν πολλές "κατευθύνσεις" που μπορούν να δώσουν νόημα στην καθημερινότητα.

Όσες και να είναι οι επιλογές όμως, πρέπει να επιλέξουμε. Διαφορετικά είμαστε διαρκώς σε μια κατάσταση twilight zone. Ένα διαρκές zapping, lost in space, ναυαγοί της πραγματικότητας. Που ψάχνουμε το νόημα ενώ παρασυρόμαστε από το τυχαίο. Catch 22.

Όχι, δεν κάνω τοξοβολία για να μάθω να ελέγχω την ζωή μου. Κάνω τοξοβολία γιατί μου αρέσει και την έχω επιλέξει. Τα υπόλοιπα έρχονται...

Και αυτό προσπαθώ να "περάσω" και στους ανθρώπους γύρω μου.
Κάνε τοξοβολία για να περνάς καλά. Αυτή είναι η αρχική συνθήκη που πάνω της χτίζονται τα υπόλοιπα. Δεν είναι η μοναδική σίγουρα, αλλά είναι η αρχική. Εάν δεν γουστάρεις και δεν περνάς καλά, ξέχνα το. Έχεις χρόνο και διάθεση, πάμε να κυνηγήσουμε κάτι περισσότερο.

Μην ξεχνάς ποτέ όμως την αρχική "δέσμευση". Κάνεις κάτι που σου αρέσει και το έχεις επιλέξει. Η πίεση, οι αγωνίες, οι στόχοι, οι απογοητεύσεις, οι δυσκολίες, το "άγχος", τα ζόρια είναι μέρος του "παιχνιδιού". Είναι τα εργαλεία που θα μεταμορφώσουν την επιλογή μας σε κάτι άλλο, κάτι μεγαλύτερο, με νόημα.

Τα εργαλεία δεν είναι η κατασκευή, η μπάλα δεν είναι το παιχνίδι. Είναι τα μέσα για το επόμενο στάδιο. Με τα εργαλεία θα φτιάξει την κατασκευή (αν θέλεις), με την μπάλα θα παίξεις μπάσκετ (αν θέλεις). Ο προπονητής θα σου μάθει τον τρόπο να χειρίζεσαι τα εργαλεία, θα σου δείξει την τεχνική να παίξεις μπάσκετ, θα σου δείξει τι μπορείς να κάνεις με τα εργαλεία, θα σου δώσει τις ικανότητες να κερδίζεις στο μπάσκετ.

Δεν είσαι ικανοποιημένος μόνο με αυτά ? ΟΚ, πάμε για τα παραπάνω αλλά να ξέρεις ότι οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές. Δεν μπορείς τώρα? Δεν θέλεις άλλο ? ΟΚ, μπορούμε πάντα να περνάμε καλά επιδιώκοντας λιγότερα.

Η τοξοβολία δεν είναι για να ζοριζόμαστε, είναι για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αν όμως θέλεις να γίνεις πρωταθλητής ετοιμάσου για μεγάλα ζόρια. Είναι εφικτό. Και αυτά που θα κερδίσεις σε προσωπικό επίπεδο απλά δεν περιγράφονται. Πιστέψτε με, ανεξάρτητα από το αν θα τα καταφέρετε ή όχι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αξίζει. Το έγραψα και στο προηγούμενο post. Success is a state of mind. Και θέλω να πιστεύω ότι αυτό το καλλιεργώ σιγά σιγά σε όλους. Γιατί το το αδελφάκι της επιτυχίας είναι η ευτυχία. Δύσκολα είσαι πετυχημένος στην τοξοβολία χωρίς να είσαι ευτυχισμένος.

Όλοι οι συνδυασμοί είναι ανοιχτοί. Όπως η ζωή. Επιλέγουμε και πορευόμαστε..

Ότι και να επιλέξουμε είναι σωστό. Και στηρίζω 100% την όποια επιλογή.

Ο καθένας φοράει το μπλουζάκι που του ταιριάζει.




Enjoy the flight part.4

Δεν βαριέμαι ποτέ να λέω μπράβο.
Πιστεύω ότι το μπράβο είναι με διαφορά το ισχυρότερο κίνητρο για κάθε αθλήτρια.
Το μπράβο σημαίνει για την αθλήτρια ότι μπορεί να τα καταφέρει.
'Οταν μπορείς να τα καταφέρεις στον αθλητισμό, μπορείς να τα καταφέρεις παντού.


Μπράβο Ανίτα.

Μπράβο Ξένια.












Success is a state of mind.


Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Τι κατάλαβες ?

Βρίσκεις διαμάντια εκεί που δεν το περιμένεις. Προτάσεις οι οποίες φανερώνουν αδυναμίες σε πράγματα που συνήθως θεωρούμε δεδομένα. Διάβασα λοιπόν τα παρακάτω και μπήκα σε σκέψεις.

"... διαρκώς ανασκευάζουμε όσα λέμε. Το να μεταδώσουμε το μήνυμα μας ξεκάθαρα στο μυαλό κάποιου αλλά και να κατανοήσουμε τι προσπαθούν να μας πουν οι άλλοι είναι ένας αγώνας στον οποίο αφιερώνουμε ένα τεράστιο μέρος της ευφυίας μας. Ολόκληροι επαγγελματικοί τομέις, από την ψυχολογία και τη νομική ώς τη φιλολογία, εστιάζουν στο να καταφέρουν να μας κατανοήσουν".

Είναι δεδομένη η ικανότητα να επικοινωνούμε, αλλά δεν πρέπει να είναι δεδομένο ότι και κατανοούμε ο ένας τον άλλο. Χρειάζεται προσπάθεια και από τις δύο πλευρές.

Τοξευτικό παράδειγμα : "Έλα μαλακά στις επαφές". Το τι σημαίνει για τον καθένα έχει σχέση με το πως το έχει κωδικοποιήσει. Για κάποιον η προσοχή στρέφεται στο χέρι της χορδής, για άλλον στο στήθος, για άλλον λίγο πρίν από τις επαφές, για καποιον στο πως δουλεύει η πλάτη.

Μπασκετικό παράδειγμα : Νικ Καλάθης. Στον ημιτελικό της Euro league κάνει το καλύτερο παιχνίδι του ever, πρώτος σκόρερ του αγώνα, ο αγώνας έχει κριθεί και κάνει την μακακία. Ο προπονητής του έχει φύγει απο τον πάγκο, έχει φτάσει πίσω από την μπασκέτα (!!!) και οι φωνές ακούγωνται έξω από το γήπεδο. Πιστεύεις ότι τον... μάλωσε ?

Συμπέρασμα 1. Ο καθένας καταλαβαίνει αυτό που έχει εκπαιδευτεί να καταλαβαίνει.

Συμπέρασμα 2. Άκου μόνο αυτά που προορίζονται για σένα.

Συμπέρασμα 3. Κωδικοποίηση.

Για τα δύο πρώτα συμπεράσματα δεν χρειάζεται να επεκταθώ. Το τρίτο όμως είναι "όλα τα λεφτά".

Είναι τόσο σημαντική αυτή η κωδικοποίηση για τους αθλητές, όσο είναι η προπόνηση και η ψυχολογική προετοιμασία. Και όταν φτάνει η ώρα του αγώνα γίνεται ακόμα σημαντικότερη.

Το να έχεις λύσεις για οτιδήποτε συμβεί στην διάρκεια του αγώνα είναι ζητούμενο. Το να μπορείς να εφαρμόσεις αυτες τις λύσεις άμεσα, αποτελεσματικα, ενστικτωδώς, χωρίς μεγάλη προσπάθεια με εμπιστοσύνη, αυτοπεποίθηση και ευκολία, είναι ΤΕΧΝΗ.

Και η τέχνη της κωδικοποίησης, και εννοώ την ξεχωριστή - μοναδική - προσωπική κωδικοποίηση για κάθε αθλητή (δεν γίνεσαι αθλητής από το Internet), είναι κάτι που χρειάζεται δουλειά, πολλή προπόνηση, εμπιστοσύνη μεταξύ αθλητή-προπονητή, ξεροκεφαλιά στην εφαρμογή της, πίστη στις δυνατότητες της, συν όλα τα υπόλοιπα που συζητάμε στο blog και στο γήπεδο. Δύσκολο αλλά εφικτό.

Κάθε φορά λοιπόν που ακούς μονότονα τα ίδια και τα ίδια υπάρχουν δύο ενδεχόμενα. Ή δεν με κατάλαβες ή είσαι σε διαδικασία κωδικοποίησης.

Mπορώ να γίνω τσιμπούρι, μονότονος, επαναλήψιμος, επίμονος, με υπομονή, μεθοδικός και ότι άλλο χρειαστεί ώστε να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε. Πάντα για κάποιο λόγο. Ακόμα και αν δεν μπορείς να τον καταλάβεις, μην στεναχωριέσαι. Θα καταλάβεις.






Success in the end erases all the
mistakes along the way.
- Chinese Proverb -