Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Adaptation.

Μας βρήκαν.

Μετά από αρκετό καιρό που απολαμβάναμε την ανωνυμία και την ασφάλεια του ότι γράφαμε στο blog ήταν για τα δικά μας μάτια μόνο, ξαφνικά ένα ωραίο πρωινό ανακαλύψαμε ότι μας παρακαλουθούν και άλλοι, που σε λίγο καιρό θα γίνουν περισσότεροι (ευχαριστώ Μίλτο για το link, το κόμμα στην περιγραφή κάνει την διαφορά...).

Και τώρα τι κάνουμε φαντάζομαι την προφανή ερώτηση. Κλειδώνουμε το blog, γράφουμε πιο προσεκτικά, απέχουμε, δεν ασχολούμαστε, κάτι άλλο ?

Κάθε φορά που αλλάζει το σύστημα αναφοράς μας, κάθε φορά που τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχαμε συνηθήσει, κάθε φορά που κάτι αλλάζει την ρουτίνα μας, κάθε φορά που υπάρχουν αλλαγές, κάθε φορά που κάτι δυσκολεύει τα σχέδια μας, υπάρχει μόνο μια λύση.

Π ρ ο σ α ρ μ ο ζ ό μ α σ τ ε.

Προσαρμοζόμαστε στο ότι σήμερα έχει αέρα στο γήπεδο, προσαρμοζόμαστε στο ότι δεν υπάρχουν αρκετοί στόχοι, προσαρμοζόμαστε στις όποιες αναποδιές και δυσκολίες που ξεπροβάλουν μπροστά μας, προσαρμοζόμαστε σε οτιδήποτε μας ενδιαφέρει και θέλουμε να πετύχουμε, προσαρμοζόμαστε ότι γινόμαστε μέρος του star system της τοξευτικής blog - οσφαιρας, προσαρμοζόμαστε στα προπονητικά προγράμματα, προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις που γεννούν οι επιθυμίες μας, προσαρμοζόμαστε στην δουλειά που απαιτεί η επίτευξη των στόχων μας, προσαρμόζουμε την τεχνική μας, προσαρμόζουμε τον ευατό μας, προσαρμοζόμαστε για να πετύχουμε.

Στην βιολογία όποιος οργανισμός δεν προσαρμόστηκε απλά εξαφανίστηκε.

Στο internet όποιος δεν προσαρμόζεται, "κλείνει" (ή τον κλείνουν).

Στον αθλητισμό όποιος αθλητής δεν προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αθλήματος του, απλά αποτυγχάνει στους στόχους του.




There is no template for success in life.


5 σχόλια:

  1. δεν πήγαινε το μυαλό μου, οτι θα γινόμουν αιτία προβληματισμού και έμπνευσης :) άκου εκεί να το κλειδώσει! εδώ κάνουμε αμαν για μια παράγραφο τοξοτική στα ελληνικά, πέρα από προκυρήξεις αγώνων και αποτελέσματα...

    Απόστολε, χαίρομαι για τα υιοθετημένα "παιδιά" σου, τους τοξότες σου. που έχουν εσένα. και για σένα, πούχεις μιά ωραία, έγνοια, τους τοξότες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το να ακούμε και να διαβάζουμε φωνές που γνωρίζουν το άθλημα είναι πάντα θετικό
    Συνέχισε ακάθεκτος!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαρθα ενα απο τα υιοθετημενα μεγάλα παιδια31 Μαρτίου 2011 στις 12:07 μ.μ.

    Ειμαστε τυχεροί που έχουμε τον Αποστολο και το blog μαζι με όλες τις δυσκολίες διαφωνίες αγάπες αγκαλιές κλάματα πίτσες γαστρες πολύωρες συζητήσεις προβληματισμούς που συννεπαγονται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μιλτο και Παυλο καλως ηλθατε στην παρεα μας!
    Αποστολε η προσαρμογη σε νεα δεδομενα απαιτει ευρυτητα πνευματος, ανοιχτο μυαλο, τολμη να δεχτουμε οτι τα "δογματα μας" μπορει να πρεπει να αναπροσαρμοστουν, κοινως flexibility που λενε και στο χωριο μου.
    Κι οσο περνουν τα χρονια,(οχι για μενα, εσεις που ειστε μιας καποιας ηλικιας), γινεται ολο και πιο δυσκολο.
    Ο καθενας Αποστολε, εχει να κανει τις προσωπικες του υπερβασεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λάμπη μου τι ωραία που τα μιλάς τα... χωριάτικα!
    Αυτο το flexibility είναι ανυπέρβλητο!
    Εμείς λοιπόν εδω στο ακριτικό Χαλάνδρι φτιάξαμε βελάκια,
    ετοιμάσαμε τσάντα με όλα τα απαραίτητα (από αδιάβροχα μέχρι γάντια)και ανυπομονούμε να ξημερώσει...
    Ζήτω η τρέλα μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή