The Insider.

Το είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη του Μοχάμεντ Αλι και με είχε εντυπωσιάσει : 

The will must be stronger than the skill.   

Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβω τι ήθελε να πεί με αυτή την φαινομενικά απλή ατάκα.

Την θυμήθηκα την προηγούμενη εβδομάδα...

Τετάρτη πρωί έμαθα για τον αγώνα παλαιμάχων που θα γινότανε για 2η συνεχή χρονιά,  Τετάρτη απόγευμα τηλέφωνο για μία ακόμη χάρη στο φίλο Δημήτρη Βασιλείου που είναι η ψυχή των "Αχαιών". Με δέχτηκε και πάλι εκτός συναγωνισμού στον αγώνα. 

(Δημήτρη ευχαριστώ...).

Από εκείνη την στιγμή άρχισε η προετοιμασία μου για ΤΟΝ αγωνα της χρονιάς. (Ναι ξέρω μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά στα μάτια μου κάθε αγώνας που συμμετέχω είναι Ο αγώνας.)

Έχοντας μόλις δύο μέρες για "προετοιμασία" ξεκίνησα αμέσως τις ρουτίνες μου που θα με οδηγούσαν στον αγώνα.

Step 1 : Στόχος 

Εντάξει, ξέρω ότι 5 προπονήσεις τον χρόνο δεν είναι αυτό ακριβώς που θα με βοηθήσει να πετύχω τον στόχο μου, αλλά το στοίχημα είναι πάντα στοίχημα. 

Το αμόλησα στο γήπεδο χωρίς ντροπή : Γιώργο για να με κερδίσεις πρέπει να κάνεις πάνω από 286, με λιγότερο θα χάσεις. Και αυτή ακριβώς η αμετροέπεια (προγραμματισμένη βεβαίως-βεβαίως) είναι που με οδήγησε στη ...

Step 2 : Δέσμευση 

Δέσμευση πρός τον ευατό μου ότι θα προσπαθήσω για το καλύτερο, δεν θα τα παρατήσω, δεν θα ψάξω για δικαιολογίες,   και θα το παλέψω μέχρι τέλος. Τετάρτη βράδυ στο ΟΑΚΑ δεν υπήρχε καν η σκέψη ότι δεν θα τα καταφέρω να ρίξω αυτό το νούμερο. Και αυτή η απουσία σκέψεων περι του αποτελέσματος με οδήγησε στον...

Step 3 : Ενθουσιασμός

Μου αρέσει να ρίχνω με την τοξάρα μου, απολαμβάνω να νοιώθω τα βέλη μου να πετάνε πρός τον στόχο, το εγώ μου απογειώνεται κάθε φορά που βγάζω βέλη από το κίτρινο, ότι και να γίνει δεν έχω να αποδείξω τίποτα. Επιδιώκω να πηγαίνω σε αγώνες  τοξοβολίας γιατί μου αρέσει να συμμετέχω σε αγώνες τοξοβολίας. Το κάνω για μένα, και μόνο για μένα.

Όμως ο ενθουσιασμός δεν φτάνει, χρειάζεται και ...

Step 4 : Προπόνηση  

Πέμπτη απόγευμα με την βαλίτσα μου στο ΟΑΚΑ.  Εντάξει δεν έκανα ακριβώς αυτό που ενοούμε προπόνηση, αλλά κατάφερα να πείσω το "πίσω γραφείο" του μυαλού μου ότι προπονήθηκα. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να ψήσεις τον ευατό σου για κάτι.

 Έλεγχος εξοπλισμού, ok. Έλεγχος τεχνικής, not ok.

Το σώμα μου δεν ακούει, η θέληση μου όμως να πάω στον αγώνα δεν γνωρίζει όρια. Εκεί θυμήθηκα την ατάκα της εισαγωγής μετά από πολλά χρόνια. Γίνεται, είπα μέσα μου, γί-νε-ται. Και αυτό με οδήγησε στην...

Step 5 : Προετοιμασία

Την Παρασκευή συντήρηση δυνάμεων. Οτιδήποτε μπορούσε να με κουράσει σωματικα το άφησα για next week. Οποιοσδήποτε μπορούσε να μου πάρει το μυαλό, τον σύνδεσα στον ουδέτερο (τον γείωσα να το πω λίγο ποιό χοντρά. Εχω αγώνα αύριο λέμε....). Φαγητό κλασικά υδατάνθρακες , μουσική στη διάρκεια της ημέρας προσεγμένη για να "φτιάξει" διάθεση, η ταινία το βράδυ τριπλοτσεκαρισμένη. Οι σκέψεις μου και τα αισθήματά μου μπήκαν όλα σε τάξη. Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη του, και αυτό με οδηγεί ξεκούραστο, κεφάτο και γεμάτο ενθουσιασμό στο κρεββατάκι μου. Καληνύχτα, αύριο  είναι Η μέρα.

Η μέρα που όλα μπαίνουν στον αυτόματο.

Πρωινό ΟΚ

Καφές ΟΚ

Ενδυμασία ΟΚ

Άφιξη στο γήπεδο έγκαιρα ΟΚ

Δέσιμο τόξου ΟΚ

Διατατικές ΟΚ

Βολές προθέρμανσης ΟΚ

Επικοινωνία με τον ευατό μου ΟΚ

Αγωνίες 0 (μηδέν)

Προσδοκίες 0 (μηδέν)

Ανυπομονησία να ξεκινήσει ο αγώνας 1000

Δοκιμαστική πρώτη, 8,8,8. (είναι δοκιμαστικές λέω μέσα μου, βρές σκόπευτρο)

Δοκιμαστική δεύτερη, 9,9,8 ( εντάξει το σκόπευτρο, εμπιστέψου την πλάτη σου)

Δοκιμαστική τρίτη, 10,9,8 ( δεν ειναι αρκετό, θυμήσου ότι πάμε για 286)

Δοκιμαστική τέταρτη, 10,9,9 (να πω καμμιά μακακία με τους δίπλα μου να χαλαρώσω)

Διάλειμα, διατατικές, αναπνοές, έτοιμος.

Βολή πρώτη X,X,10 (νοιώθω το σώμα μου δυνατό) 

Βολή δεύτερη X,10,9 (λίγο πιό μαλακά μπροστά)

Βολή τρίτη  10,10,9 ( σαν να μην πέρασε μια μέρα)

Βολή τέταρτη 10,9,9 (οκ, στο παιχνίδι και τα 28αρια)

Βολή πέμπτη 10,10,10 (146 στη μέση, είμαι στον στόχο μου)

Τις  υπόλοιπες βολές μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου, απλά δεν τις θυμάμαι. Απορροφήθηκα τόσο πολύ που απλά βυθίστηκα στην εμπειρία : είμαι σε αγώνα και περνάω καλά. Χάθηκα.

Ξεκίνημα δεύτερου γύρου 8,8,8 (so what λέω μέσα μου, θα το μαζέψω στη συνέχεια)

30αρι, 29αρι, 28αρι, 28αρι, και 139 στη μέση. Όλα καλά.

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι η έκτη βολή στον δεύτερο γύρο, εκεί άρχισε να τρέμει το μπροστινό μου χέρι, στην έβδομη άρχισα να τραβάω με στήθος, όγδοη και ένατη έβγαινα με δαχτυλα, στην δέκατη έπαιξα με τον χρόνο και τελείωσα με δεκάρι. 139 + 136 = 275. Μαζί με τα 283 του πρώτου μας κάνουν 558. Δεν έκανα 286 αλλά... αισθάνομαι super. 

Δεν με ανυσηχεί τίποτα, δεν με προβληματίζει τίποτα, ζώ εδώ και τώρα. Και μου αρέσει.

Don't worry be happy, σιγοτραγουδάω καθώς γυρίζω σπίτι μου. 

Φοίβη, Λήδα, Έλση έ-ε-ερχομαι...