Πιστεύω ότι οι προκλήσεις (και οι προσκλήσεις...) είναι μπροστά μας. Βλέπω την αθλητική εξέλιξη του καθένα και αυτό είναι ένα επιπλέον κίνητρο στην προσπάθεια να πετύχω τους προσωπικούς μου στόχους. Με κάνει πιό οργανωτικό, πιο υπομονετικό, πιο επίμονο, με έχει στην πρίζα.
Αυτή την περίοδο διαβάζω συνεχώς και παντού. Σημειώσεις στο Transit, βιβλία στο Corsa, αρχεία pdf στο γραφείο, περισσότερα βιβλία στο σπίτι. Σε κάθε ευκαιρία ανοίγω ένα βιβλίο. Θέλω να μαθω περισσότερα, να γίνω καλύτερος, να κινηθώ στα όρια του τι μπορώ να κάνω . Το θέλω γίνεται σκέψεις, οι σκέψεις γίνονται λέξεις, οι λέξεις γίνονται πράξεις, οι πράξεις φτιάχνουν χαρακτήρα, με αυτό τον χαρακτήρα ζούμε, αυτό που ζούμε είναι αυτό που είμαστε.
Δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες και ότι επιλέγουμε να κάνουμε απαιτεί χρόνο, ενέργεια, αφοσίωση και κάτι παραπάνω. Αυτό το παραπάνω είναι που ψάχνω και πολλές φορές ζητάω από τους δικούς μου ανθρώπους. Στην οικογένεια, στη δουλειά, στις σχέσεις, στον αθλητισμό. Δεν είναι εύκολο πάντα, αλλά είναι εφικτό και κάνει την διαφορά. Η πρόκληση, οι δυνατότητες, το ξεπέρασμα του comfort level που μας καθηλώνει στα ίδια και τα ίδια, είναι το αλατοπίπερο της καθημερινότητας.
Υπάρχουν στιγμές που η μαγεία χάνεται. Στιγμές που ότι κάνουμε είναι υπό κρίση, αμφιβάλουμε για το που πάμε, αναριωτόμαστε αν αξίζει τον κόπο. Σε αυτές τις στιγμές κρίνεται ο χαρακτήρας μας. Τότε είναι που θυμάμαι από που ξεκινάνε όλα, από τα "θέλω". Λίγη ξεκούραση, μια μικρή αλλαγή πορείας από την καθημερινή ρουτίνα , μια καλή ταινία, ενά cd, μια έξοδος με τους αγαπημένους σου, μια συζήτηση, ένα βιβλίο, λίγο χάσιμο χρόνου... και πάμε ξανά δυνατά.
Οταν θέλεις να φτάσεις κάπου δεν υπάρχουν "θυσίες",
υπάρχουν μόνο επιλογές.
