Πέντε χρόνια ?

 

Πέντε χρόνια ΑΟ ΣΤΟΧΟΣ !!!

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό το έκανα εικόνα και... post.

Το σωματείο μας ανέτειλε.

Μερικές από τις επόμενες σκέψεις που έιχα ήταν : να κάνω μια αναδρομή στην ιστορία του σωματείου, να αναρτήσω μια λίστα με την κατακόρυφη πορεία του στην βαθμολογία κατάταξης των σωματείων, να  ετοιμάσω ένα βίντεο με όλες τις φωτογραφίες από τις απονομές των μεταλλίων, να παραθέσω τις επιτυχίες σε μετάλλια και διακρίσεις, να δείξω φωτογραφίες από ... άλλες εποχές, να γράψω κάτι "επίσημο" που θα "αρμόζει" στην περίπτωση, να ευχαριστήσω τον καθένα ονομαστικά, να "ευλογήσω τα γένια μου", να ...

Θα το κρατήσω απλό.

Ευχαριστώ όλους όσους  εμπλέκονται  με τον Α.Ο. ΣΤΟΧΟ. 

Μου δίνετε το κίνητρο, την δύναμη, το κουράγιο, την πρόκληση και τον στόχο να γίνω καλύτερος και να σας βοηθήσω να γίνετε καλύτεροι. Είναι προνόμιο και τύχη να κάνεις αυτό που αγαπάς με ανθρώπους ξεχωριστούς.

The more goals you set,
the more goals you get.

Enjoy the view part 11.

Με το τέλος της αγωνιστικής περιόδου ανοιχτού χώρου κοιτάζω πίσω και σκέφτομαι ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Αναπολώ όλες τις προπονήσεις που τα κορίτσια κάνανε με αέρα, με βροχή, με ήλιο, με καύσωνα, με συνέπεια, με κέφι, με δυσκολίες και πάντα χωρίς δεύτερη σκέψη, με αφωσίωση.

Και  το φυσικό επακόλουθο όλων αυτών είναι οι επιτυχίες. Οι σημερινές, αλλά και αυτές που έρχονται..

Μπράβο Ανίτα.

Μπράβο Ξένια.

Μπράβο Αλεξάνδρα.

 

There is no great success
without great commitment.

Enjoy the view part 10.

Μετά από την αγωνιστική απραξία του καλοκαιριού, επιτέλους αγώνας.

Και επιτέλους αγώνας για μικρές κατηγορίες. Μικρές σε ηλικία, αλλά μεγάλες σε καρδιά.

Ναι τον ευχαριστήθηκα. 

Δεν νοιάστηκα για το δωδεκάωρο που πέρασα το Σάββατο στο γήπεδο, γιατί είχα την καλύτερη παρέα, και παρακολουθούσα (συμμετείχα ίσως ?) αυτό που αγαπάω.

Οι ολυμπιακοί γύροι της Κυριακής μου φτιάξαν το κέφι. Η τοξοβολία στα καλύτερά της, κόντρες. κόντρες κόντρες και άλλες κόντρες. Το πραγματικό νόημα του αθλητισμού : συναγωνισμός και ο καλύτερος κερδίζει.

Το μάθημα του αγώνα το έμαθα από τον Κωνσταντίνο, τον Ευθύμη, την Λήδα, την Ξένια και την Αλεξάνδρα. Και το μάθημα ήταν ένα : ΧΑΜΟΓΕΛΟ !

Ο καθένας που ασχολείται με τον αθλητισμό, ανεξάρητα της ηλικίας και της εμπειρίας, θέλει να νοιώθει χαρά, να γίνεται καλύτερη, να βρεί τι  μπορεί να κάνει (τα όρια του) και πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. Θέλει να κερδίζει βεβαίως, αλλά πάνω από όλα θέλει να νοιώθει την ικανοποίηση της συμμετοχής σε αυτό το μοναδικό άθλημα. 

Και τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται με γκρίνια, και με το ζόρι. Γίνονται όμως με αγάπη και ενθουσιασμό για αυτό που διαλέξαμε να κάνουμε.

Θέλω και άλλους αγώνες, και τους θέλω όλους με χαμόγελο.

Μπράβο Μάρθα.

Μπράβο Ξένια.

The real secret to success is
enthusiasm.

Enjoy the view part 9.

Ο πιο εύκολος και διασκεδαστικός αγώνας για μένα μέχρι σήμερα. 

Κέρδισα στις μπουγελομαχίες, τους έκανα όλους μούσκεμα.  με το ... μαγικό καταβρεχτήρι μου.

Στον αγώνα κέρδισαν οι συνήθεις ύποπτες.

.

Μπράβο Ανίτα.


Μπράβο Ξένια.


Μπράβο Αλεξάνδρα.

 

Champions believe in themselves,
even if no one else does.

Hall of Fame nr.5

12 Ιουλίου 2012, Προπόνηση, Μαρκόπουλο

X-X-Χ-10-9-9, 60m

Μπράβο Ανίτα

Και για να μην ξεχνιόμαστε, όταν λέμε παντός καιρού, εννοούμε παντός καιρού !!!

Enjoy the view part 8.

Είναι πιο εύκολο να ανεβαίνεις στο βάθρο, από το να βγάζεις φωτογραφίες...


Μπράβο Γωγώ.

Μπράβο Μάρθα.

Μπράβο Ανίτα.

Μπράβο Γωγώ,

 Success  is a result,
not a goal.

Enjoy the view part 7.

Στη φωτογράφηση  μπορεί να είμαστε χαχαχουχα, αλλά στη τοξοβολία σκίζουμε.

Μπράβο Αλεξάνδρα.


Μπράβο Ξένια.


Μπράβο Ανίτα.


Μπράβο Χρήστο.


Μπράβο Μάρθα.

 

A winner never stops trying.

Enjoy the view part.6.

Η πρώτη φορά σε βάθρο, σε συνδυασμό με καλή επίδοση και αλατοπίπερο το ταξίδι στη Σπάρτη είναι μια μοναδική εμπειρία.

Και ειδικά όταν συνδυάζεται με το πρώτο double family medals (μπράβο Βασίλη), τότε γίνεται και αξέχαστη.

Μπράβο Γωγώ.

Success is not the key to happiness.
Happiness is the key to success.

Παντός καιρού.

Μερικές προπονήσεις...

Μετά από ψιχάλα, βροχή, περισσότερη ψιχάλα,κρύο, περσισσότερη βροχή, περισσότερο κρύο και αφού μουσκέψαμε μέχρι το κόκκαλο ήρθε Η στιγμή. Διπλό ουράνιο τόξο πάνω από τα κεφάλια μας.

Τα συναισθήματα που νοιώσαμε νομίζω ότι τα κράτησε ο καθένας για τον ευατό του, έτσι είναι καλύτερα.

The magic is within you.

Enjoy the view part.5

Μια εικόνα χίλιες λέξεις λένε...

Και εγώ συμπληρώνω ότι οι παρακάτω έξι φωτογραφίες  περιγράφουν, χωρίς πολλά λόγια, ένα ακόμα από τα αγαπημένα μου Σαββατοκύριακα. 

Και δεν είναι τα μετάλλια που το κάνουν αγαπημένο. 

Είναι η προσπάθεια, η αγωνία, η αφοσίωση, η επιθυμία, οι στόχοι, οι αμφιβολίες, ο αγώνας, η ένταση, η τόσο γνώριμη ρουτίνα των αγώνων, τα συναισθήματα, το πείσμα, οι δυσκολίες, τα όνειρα που κυνηγάει ο καθένας, την δύναμη που νοιώθω μετά από κάθε αγώνα, τα σχέδια για την επόμενη προπόνηση, η ευκαιρία, η τύχη και το προνόμιο να ζω κάτι που αγαπώ παρέα με ανθρώπους που αγαπώ.

Μπράβο Ξένια.

Μπράβο Χρήστο.

Μπράβο Αλεξάνδρα.

Μπράβο Ανίτα.

Μπράβο Φώτη.

Choose your dreams and leave
your doubts behind.

Hall of Fame nr.4

26 Απριλίου 2012, Προπόνηση, Μαρκόπουλο

X-X-10-10-9-9, 60m

Μπράβο Ανίτα

23 Απριλίου 2012, Προπόνηση, Μαρκόπουλο

X-X-X-10-10-9, 60m

Μπράβο Ξένια

Κάθε βέλος είναι ένα βήμα πιο κοντά στους στόχους μας.

Enjoy the view part.4

Η προπόνηση που έκανε ο καθένας στην διάρκεια της χειμερινής περιόδου αρχίζει να αποδίδει.

Μπράβο Ξένια.

Μπράβο Φώτη.

Μπράβο Μάρθα.

Μπράβο Χρήστο.

Μπράβο Ανίτα.

Κάθε αγώνας μας κάνει δυνατότερους.

Enjoy the view part.3

Κάθε χρόνο στην αρχή των αγώνων ανοιχτού χώρου, κάθε αθλητής και αθλήτρια τοξοβολίας έχει ... κάτι στο μυαλό του που τον απασχολεί.
Αγωνία, προσδοκίες, επιθυμίες, στόχοι, ανυπομονησία, σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά, όλα μαζί μπλέκονται και μας ... μπερδεύουν λίγο.

Η συνταγή είναι απλή : ένα βήμα την φορά.

Αντιμετώπισε το κάθε βέλος σαν μοναδικό, γιατί ΚΑΘΕ βέλος μετράει. Ένα βέλος στην προπόνηση σε κάνει καλύτερο, ένα βέλος στον αγώνα σου χαρίζει την επιτυχία. Μην αφήνεις κανένα βέλος να πάει "χαμένο", μην αφήνεις καμία ευκαιρία για να γίνεις καλύτερος.

Μπράβο Χρήστο.

Μπράβο Φώτη.

Μπράβο Ξένια.

Ambition is success's best friend.

Weekend.

Είναι κάποια Σαββατοκύριακα...

Enjoy the view part.2

Λένε ότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης. Θα συμφωνήσω απόλυτα.

Φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστού χώρου επαναλάβαμε τα ... περσινά.

Πρώτη θέση στο ομαδικό νεανίδων.
Δεύτερη θέση στο ατομικό νεανίδων.
Τρίτη θέση στο ατομικό εφήβων.


Και επειδή μάθαμε πολύ καλά τα μαθήματα αυτής της "τάξης", ήρθε η ώρα να πάμε στην επόμενη.
Τα μαθήματα της επόμενης τάξης περιλαμβάνουν ατομικά ρεκόρ, πρώτες θέσεις σε αγώνες, πανελλήνια ρεκόρ, όρια συμμετοχής στην Εθνική ομάδα, συμμετοχή (και ταξιδάκια...) σε αγώνες του εξωτερικού, και πολλά πολλά άλλα.

Ο τρόπος για να αριστεύσουμε και στην επόμενη τάξη είναι ο ίδιος.
Προσπάθεια σε κάθε προπόνηση, πίστη στις ικανότητες μας και επιμονή στους στόχους μας ( με πείσμα και εγωισμό ! )

Μπράβο Ανίτα.

Μπράβο Αγγελική.

Μπράβο Ξένια.

Μπράβο Φώτη.

Τι λέγαμε στην αρχή για την ... επανάληψη ?

Νικητής δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.

Καλή χρονιά.

Στην ετήσια κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της ΕΦΟΤ, πετύχαμε ... κέντρο.

• Φώτης, 1ος πολυνίκης αθλητής στην κατηγορία εφήβων ολυμπιακού τόξου
• Γιώργος, 2ος πολυνίκης αθλητής στην κατηγορία εφήβων ολυμπιακού τόξου
• Ανίτα, 2η πολυνίκης αθλήτρια στην κατηγορία νεανίδων ολυμπιακού τόξου
• Ξένια, 3η πολυνίκης αθλήτρια στην κατηγορία νεανίδων ολυμπιακού τόξου

Το ΔΣ του σωματείου μας : Σπύρος - Μαρία - Έλση - Μάρθα - Λάμπης με τις διακρίσεις του ΑΟ Στόχος για το 2011

• 1ο πολύνικες σωματείο στο ολυμπιακό τόξο

• 2ο πολύνικες σωματείο στην γενική κατάταξη

Ας κρατήσουμε μέσα μας την δύναμη της αναγνώρισης που νοιώσαμε, για να μας συντροφεύει στα δύσκολα.
Ας ξεχάσουμε τις περσινές επιτυχίες γρήγορα.
Και με όρεξη, εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τις ικανότητες μας να προσπαθήσουμε για το παραπάνω. Εθνική ομάδα, πανελλήνια ρεκόρ, πανελλήνιες νίκες, ατομικά ρεκόρ, οτιδήποτε ονειρεύεται ο καθένας μας.
Με πολύ προσπάθεια, πίστη και επιμονή στους στόχους μας θα τα καταφέρουμε.

Γιατί όπως ξαναείπαμε, νικητής δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.

Success is not the position you stand,
but the direction in which you look.

Fight or flight.

Μερικές φορές νοιώθω ότι μπαίνω σε βαθιά νερά, και ότι οι αναγνώστες αυτού το blog δεν θα μπορέσουν να "ακολουθήσουν". Και τις υπόλοιπες φορές σκέφτομαι ότι έστω και ένας να κερδίσει κάτι από όλα αυτά, θα αισθάνομαι υπέροχα. Αγαπάω να μοιράζομαι αυτά που έχω κερδίσει στους αγωνιστικούς χώρους, στη ζωή, από τα βιβλία, τις σκέψεις και τις συνομιλίες μου. Και όταν αγαπάς δεν περιμένεις ανταλλάγματα, ανεξάρτητα αν το αντικείμενο στο οποίο προσφέρεις την αγάπη σου είναι η τοξοβολία ή το παιδί σου. Δεν περιμένεις το σκορ για να αγαπήσεις την τοξοβολία, όπως δεν περιμένεις τους βαθμούς από το σχολείο για να αγαπήσεις το παιδί σου.
Αγαπάς από επιλογή.

Scene 1.

Βράδυ, χιλιάδες χρόνια πριν, μέσα σε μια σπηλιά ο homo sapiens πρόγονος μας ακούει μια απειλητική μακρόσυρτη κραυγή. Προχωράει σιγά σιγά στην άκρη της σπηλιάς του και αντικρίζει έναν μεγάλο μαύρο λύκο με άσπρα κοφτερά δόντια να ξεπροβάλλουν μέσα από ένα στόμα που γρυλίζει, και κόκκινα μάτια να τον κοιτάζουν επιθετικά. Σώμα και μυαλό "παγώνουν"...




Scene 2.

Μέρα, γήπεδο τοξοβολίας, 21ος αιώνας. Ο απόγονος του homo sapiens, πλήρως εξοπλισμένος με ρούχα, φαγητό, στέγη, μόρφωση, εκπαίδευση, προπόνηση και εξοπλισμό, στέκεται απέναντι από έναν στόχο. Τα βέλη του δεν μπαίνουν μέσα με τίποτα. Οι σκέψεις του, τα όνειρα του θολώνουν επικίνδυνα...

Τι κοινό υπάρχει σε αυτές τις δύο περιπτώσεις ? Η πρώτη σκέψη φυσικά.
Που και στις δύο περιπτώσεις, αν και τις χωρίζουν χιλιάδες χρόνια, είναι απελπιστικά ίδια.
Να την "κοπανήσω" ή να το "παλέψω" ?
Αξίζει τον κόπο να συνεχίσω ή να τα εγκαταλείψω ?
Μπορώ να τα καταφέρω ή άστο καλύτερα ?

Η αντίδραση αυτή έχει περιγραφεί και αναλυθεί ήδη από την δεκαετία του 1920, ναι 100 χρόνια πριν !!! Η αντίδραση “μάχης ή φυγής” προετοιμάζει το σώμα για τάχιστη αντίδραση σε πραγματικές ή φανταστικές απειλές, όπως τις "μεταφράζει" το μυαλό μας. Είναι κατάλοιπο εξελικτικών διαδικασιών του ανθρώπου, και στον αθλητισμό μπορούμε να την ελέγξουμε μέσα από έντονη προπόνηση.

Τα αποτελέσματα αυτής της αντίδρασης στο σώμα μας είναι αύξηση της αδρεναλίνης, ταχυκαρδία, αύξηση της πίεσης του αίματος, γρήγορη αναπνοή.
Τυπικό σενάριο 1 : κάτι νοιώθω να με "απειλεί", τα "παίρνω" στο κρανίο και σηκώνομαι να φύγω. (γειααααααααά...)
Τυπικό σενάριο 2 : κάτι νοιώθω να με "απειλεί", τα "παίρνω" στο κρανίο, το παλεύω και στο τέλος του "δίνω να καταλάβει". (μετά από μια μέτρια απόδοση, ακολουθεί μια super...)
Σου θυμίζουν κάτι ?

Τα συμπτώματα υποχωρούν μόλις κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει πραγματική απειλή. Ο χρόνος όμως που χρειάζονται για να εξαφανιστούν είναι περίπου 20 έως 60 λεπτά.
Πόσο κρατάει ένας αγώνας τοξοβολίας ?


Ας εστιάσουμε την προσοχή μας σε τρία σημεία :

1. το σώμα μας αντιδρά σε αυτά που του λέει το μυαλό μας
2. το μυαλό μας αξιολογεί αν μια απειλή είναι πραγματική ή φανταστική
3. η αντίδραση ελέγχεται μέσα από έντονη προπόνηση.

Για το πρώτο δεν μπορούμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα.
Για το δεύτερο και το τρίτο, προπόνηση, συζήτηση με ανοιχτό μυαλό, προπόνηση, συζήτηση με ανοιχτό μυαλό, προπόνηση, συζήτηση με ανοιχτό μυαλό, προπόνηση, συζήτηση με ανοιχτό μυαλό, και όταν κουραστείς ξέρεις που είναι το γήπεδο - ξέρεις και το κινητό μου...

Ακόμα και τα παραμύθια με κακούς λύκους, μπορούν να έχουν αίσιο τέλος.

Ο μαύρος λύκος που αντιμετώπισε ο πρόγονος μας, κατέληξε μετά από πολλές προσπάθειες και γενετικές διασταυρώσεις να εξημερωθει. Ζούνε μαζί, του έδωσε και όνομα...

Ο απόγονος του homo sapiens μετά από πολύ προπόνηση σε σώμα και μυαλό, κατάλαβε ότι η τοξοβολία δεν είναι απειλή, και απόλαυσε τους κόπους του...

It never gets easier,
you just get better.