Το λέει και το γνωμικό, "μην κοιτάς τι κάνουν οι δίπλα σου, κοίτα την δουλειά σου".
Και η δουλειά μας είναι να περνάμε καλά με αυτό που επιλέξαμε και αγαπάμε, συν μερικές επιτυχίες.
Είμαστε σε ένα περιβάλλον που μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, η κλωστή γίνεται σχοινί, ο κακώς εννοούμενος ερασιτεχνισμός βασιλεύει, ο διαγωνισμός εξυπνάδας και ξερωλισμού είναι το αυτονόητο, και η ανάγκη να πώ κάτι (και ας είναι βλακία) για να αποδείξω ότι υπάρχω είναι καταναγκαστική.
Το πώς αυτοπροσδιοριζόμαστε,τι αποφασίζουμε και πως ενεργούμε σε αυτό το περιβάλλον είναι μια διαρκής μάχη που το αποτέλεσμα της διαμορφώνει το ταξίδι μας στον χώρο της τοξοβολίας.
Μας την "έσπασαν", εκνευριζόμαστε. Μας της "είπαν", θυμώνουμε. Δεν μας "κατάλαβαν", απογοητευόμαστε. Δεν "ταυτίζονται", απέχουμε. Διαρκώς ετεροπροσδιοριζόμαστε σε σχέση με τους άλλους. Είναι η βαθιά ριζόμένη στο DNA της ανθρώπινης φυλής ανάγκη να είμαστε μέλη μιας ομάδας, να ανήκουμε κάπου.
Cogito, ergo sum. Το σκέπτομαι προσδιορίζει την ύπαρξη.
Χρειάζεται πραγματικά σε ένα αθλητικό περιβάλλον να ασχολείσαι με το τι κάνουν και λένε οι άλλοι ?
Πιστεύεις ότι ακούς και διαβάζεις στα διάφορα ιντερνετικά site γιατί το πλασάρουν ωραία ?
Είναι πιο "δυνατοί" γιατί "φουσκώνουν" καλύτερα όπως βλέπουμε να κάνουν τα άγρια ζώα στα ντοκυμαντέρ ?
Επειδή "φωνάζουν" μπορούν να σε "τρομάξουν" ?
Τσιμπάς με τα "μεγαλεία" (μπλουζάκια Greece, Hellas, Coach στο γήπεδο) ?
Παραμυθιάζεσαι με τις "επιτυχίες" από τις "μορφές¨ του χώρου ?
Νοιώθεις δέος γιατί η άλλη "αγέλη" είναι πιό παλιά στον χώρο από την δική σου ?
Στο πρωτάθλημα ανοιχτού χώρου για το 2011 τα δεδομένα είναι ως εξής :
- Κερδίσαμε 4 ατομικά μετάλλια στις 3 από τις 4 κατηγορίες (ποσοστό επιτυχίας 75%)
- Κερδίσαμε 4 ομαδικά μετάλλια σε όλες τις κατηγορίες (ποσοστό επιτυχίας 100%)
- Τα μετάλλια μας είναι 3 χρυσά, 2 ασημένια, 3 χάλκινα
- Είμαστε πρώτοι στη βαθμολογία των σωματείων recurve
Το τι σκέφτεσαι σχηματοποιεί τα πιστεύω σου. Το τι πιστεύεις προσδιορίζει τις πράξεις σου. Και το τι κάνεις ή προσπαθείς να κάταφέρεις προσδιορίζει το ποιος είσαι. Και το ποιός είσαι φαίνεται από μακρυά...
Δεν θα κερδίζω πάντα, ΑΛΛΑ ρίχνω για να κερδίζω, επειδή έχω νοοτροπία νικητή.
Δεν θα χάνω συνέχεια, ΓΙΑΤΙ ξέρω ότι μπορώ να κερδίζω και το ξαναέκανα, πολλές φορές.
Δεν τα παρατάω ΠΟΤΕ, αποδεδειγμένα.
Θέλω να γίνω καλύτερος/καλύτερη, ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Όχι δεν είναι αμετροέποια, είναι η χαρά που είστε δίπλα μου γεμάτοι επιτυχίες. Για μια και μοναδική φορά επιτρέψτε μου να υπερβώ λίγο το σύνηθες χαμηλό προφίλ του blog μας και να γράψω :
Le roi est mort, vive le roi.
He who stops being better,stops being good
