Μετά από την αγωνιστική απραξία του καλοκαιριού, επιτέλους αγώνας.
Και επιτέλους αγώνας για μικρές κατηγορίες. Μικρές σε ηλικία, αλλά μεγάλες σε καρδιά.
Ναι τον ευχαριστήθηκα.
Δεν νοιάστηκα για το δωδεκάωρο που πέρασα το Σάββατο στο γήπεδο, γιατί είχα την καλύτερη παρέα, και παρακολουθούσα (συμμετείχα ίσως ?) αυτό που αγαπάω.
Οι ολυμπιακοί γύροι της Κυριακής μου φτιάξαν το κέφι. Η τοξοβολία στα καλύτερά της, κόντρες. κόντρες κόντρες και άλλες κόντρες. Το πραγματικό νόημα του αθλητισμού : συναγωνισμός και ο καλύτερος κερδίζει.
Το μάθημα του αγώνα το έμαθα από τον Κωνσταντίνο, τον Ευθύμη, την Λήδα, την Ξένια και την Αλεξάνδρα. Και το μάθημα ήταν ένα : ΧΑΜΟΓΕΛΟ !
Ο καθένας που ασχολείται με τον αθλητισμό, ανεξάρητα της ηλικίας και της εμπειρίας, θέλει να νοιώθει χαρά, να γίνεται καλύτερη, να βρεί τι μπορεί να κάνει (τα όρια του) και πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. Θέλει να κερδίζει βεβαίως, αλλά πάνω από όλα θέλει να νοιώθει την ικανοποίηση της συμμετοχής σε αυτό το μοναδικό άθλημα.
Και τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται με γκρίνια, και με το ζόρι. Γίνονται όμως με αγάπη και ενθουσιασμό για αυτό που διαλέξαμε να κάνουμε.
Θέλω και άλλους αγώνες, και τους θέλω όλους με χαμόγελο.
Μπράβο Μάρθα.
Μπράβο Ξένια.
The real secret to success is
enthusiasm.
enthusiasm.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου