Είμαστε μοναδικοί, διαφορετικοί, ξεχωριστοί, ο καθένας με την δική του προσωπικότητα, χαρακτηριστικά, ιδιαιτερότητες και ιδιοτροπίες. Έχουμε πολλές επιλογές, μπορούμε να ασχοληθούμε με ότι μας ενδιαφέρει, να πάρουμε πληροφορίες για τα πάντα, να ονειρευτούμε, να καταναλώσουμε ιδέες, να νοιώσουμε την δύναμη του "εγώ".
Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε τόσες πολλές επιλογές που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε στο τέλος. Κάτι σαν το zapping, 20 κανάλια, γεμάτα με τηλεοπτικό πρόγραμμα αλλά χωρίς μια ταινία της προκοπής.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας, που αρχίζουν συνήθως με ερωτήσεις Μήπως χάνω τον χρόνο μου με το τηλεοπτικό πρόγραμμα ? Να κλείσω την τηλεόραση ή να βάλω καμιά ταινία στο dvd ? Μήπως να την κλείσω τελείως και να διαβάσω κανένα βιβλίο ? Αστο, ανοίγω το pc να χαζέψω λίγο στο internet. Μπά, βαρέθηκα, θα πάρω κανένα τηλέφωνο. Ή μήπως να παραγγείλω κανένα delivery? Έχω και τρέξιμο αύριο...
Δεν είμαστε site αυτοβοήθειας, οπότε ας μείνουμε στην τοξοβολία, και συγκεκριμένα στην αθλητική τοξοβολία, και πιο συγκεκριμένα στην αγωνιστική τοξοβολία.
Όλα ξεκινάνε από την στάση που έχεις στα πράγματα. Αυτή θα σε βοηθήσει να διαμορφώσεις (με πολύ προσπάθεια) το περιβάλλον και τις συνθήκες της προπόνησης σου, που και αυτά με την σειρά τους θα βοηθήσουν να φτάσει το αποτέλεσμα της προπόνησης σου στο μέγιστο βεληνεκές.
Αν αυτό που ζητάς είναι "να ρίχνεις κανένα βελάκι" και όλα σου μυρίζουν, τότε η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά (από το ομώνυμο παραμύθι) είναι το ιδανικό περιβάλλον. You know, κακόμοιρος wannabe something big, αλλα που να τρέχεις τώρα...
Αν θέλεις να "δεις τι σε παίρνει να κάνεις" αλλά χωρίς πολλά-πολλά, κάτι σαν το τραγουδάκι "του άντρα του πολλά βαρύ μην του μιλάτε το πρωί..." η σκέτη "τοξοβολία" είναι ο χώρος σου. Μούρη με το κιλό, μηδέν προσπάθεια σε προσωπικό επίπεδο, και για όλα φταίνε οι ... άλλοι (η ομοσπονδία, το σύστημα, το γήπεδο, το τόξο, κλπ κλπ).
Για τους ¨θέλω να προσπαθήσω, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω" η τοξοβολία είναι το ιδανικό άθλημα για το weekend. Προπόνηση όποτε λάχει, δέσμευση μηδέν, διάθεση να το παλέψεις υπό το μηδέν, και αν δεν έχουν κανονίσει κάτι για Σαββατοκύριακο, πάνε και σε κανένα αγώνα. Να έχουμε να λέμε...
Για τους αθλητές που δεν "προλαβαίνουν" η τοξοβολία είναι το cafe της χαράς. Γιατί οι απαιτήσεις της τοξοβολίας (σε προσπάθεια και φυσική κατάσταση) είναι αστείες σε σχέση με τις απαιτήσεις άλλων αθλημάτων. Ο τοξότης μπορεί να ρίχνει μια-δυό φορές την εβδομάδα, να κάνει την πλάκα του, να πηγαίνει σε κανένα αγώνα κάπου-κάπου και να μην έχει σοβαρό κίνδυνο τραυματισμου. Για σκέψου λίγο τι γίνεται στα άλλα αθλήματα...
Οι υπόλοιποι το πάνε ... αλλού. Ξέρουν τι θέλουν, πιστεύουν ότι μπορεί να τα καταφέρουν, δεν φοβούνται χρόνο και προσπάθεια, έχουν στόχους.
Και οι στόχοι στον αγωνιστικό αθλητισμό χρειάζονται υποστήριξη.
Χρειάζεσαι την υποστήριξη των ανθρώπων σου, της οικογένειας σου και των φίλων σου.
Χρειάζεσαι υλικά, θα εξοικονομήσεις τα χρήματα για να τα αποκτήσεις.
Χρειάζεσαι σωματείο, θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει.
Χρειάζεσαι γήπεδο, θα κάνεις μεθοδικά ότι χρειάζεται για να το έχεις.
Χρειάζεσαι χρόνο για προπόνηση, θα οργανώσεις την ζωή σου με τέτοιο τρόπο ώστε να τον βρεις Άλλωστε κάνεις κάτι που σου αρέσει, έτσι δεν είναι ?
Χρειάζεσαι καλό τρόπο ζωής και διατροφής, θα κάνεις τα απαραίτητα.
Χρειάζεσαι σωματική αποκατάσταση, θα βρεις φυσικοθεραπευτή.
Χρειάζεται πολύ δουλειά στις λεπτομέρειες, θα προσέξεις τις λεπτομέρειες.
Χρειάζεται να δουλέψεις τα αδύνατα σημεία σου, θα αναγνωρίσεις τις αδυναμίες σου.
Χρειάζεται να "ξεχάσεις" λέξεις όπως "δεν μπορώ, δεν φταίω, δεν κατάλαβα, εγώ προσπαθώ..." γιατί δεν χωράνε στο "ατομικό βάθρο" που έχεις τοποθετήσεις τον ευατό σου.
Χρειάζεσαι προπονητή, θα βρεις αυτόν που σου "μιλάει", αλλά πρέπει να τον "ακούς".
Και όλα τα παραπάνω έχουν ένα κοινό παρανομαστή που λέγεται χαρακτήρας.
Αν έχεις τον χαρακτήρα μην φοβάσαι τίποτα, τ ί π ο τ α. Αν δεν τον έχεις και θέλεις πολύ να πετύχεις χωρίς να σε φοβίζει η προσπάθεια ο προπονητής μπορεί να βοηθήσει.
Αλλά πρέπει να είσαι ανοιχτός στο καινούριο, να βγεις έξω από αυτά που έχεις συνηθίσεις, να αλλάξεις επίπεδο και να ξεφύγεις από το comfort zone σου. Αυτό που λέμε συνεχώς στις προπονήσεις : αν κάνεις τα ίδια με πριν, θα έχεις τα ίδια αποτελέσματα με πριν.
Μια γραμμούλα χωρίζει το chance και το change. Αξίζει να την περάσεις ?
Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε τόσες πολλές επιλογές που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε στο τέλος. Κάτι σαν το zapping, 20 κανάλια, γεμάτα με τηλεοπτικό πρόγραμμα αλλά χωρίς μια ταινία της προκοπής.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας, που αρχίζουν συνήθως με ερωτήσεις Μήπως χάνω τον χρόνο μου με το τηλεοπτικό πρόγραμμα ? Να κλείσω την τηλεόραση ή να βάλω καμιά ταινία στο dvd ? Μήπως να την κλείσω τελείως και να διαβάσω κανένα βιβλίο ? Αστο, ανοίγω το pc να χαζέψω λίγο στο internet. Μπά, βαρέθηκα, θα πάρω κανένα τηλέφωνο. Ή μήπως να παραγγείλω κανένα delivery? Έχω και τρέξιμο αύριο...
Δεν είμαστε site αυτοβοήθειας, οπότε ας μείνουμε στην τοξοβολία, και συγκεκριμένα στην αθλητική τοξοβολία, και πιο συγκεκριμένα στην αγωνιστική τοξοβολία.
Όλα ξεκινάνε από την στάση που έχεις στα πράγματα. Αυτή θα σε βοηθήσει να διαμορφώσεις (με πολύ προσπάθεια) το περιβάλλον και τις συνθήκες της προπόνησης σου, που και αυτά με την σειρά τους θα βοηθήσουν να φτάσει το αποτέλεσμα της προπόνησης σου στο μέγιστο βεληνεκές.
Αν αυτό που ζητάς είναι "να ρίχνεις κανένα βελάκι" και όλα σου μυρίζουν, τότε η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά (από το ομώνυμο παραμύθι) είναι το ιδανικό περιβάλλον. You know, κακόμοιρος wannabe something big, αλλα που να τρέχεις τώρα...
Αν θέλεις να "δεις τι σε παίρνει να κάνεις" αλλά χωρίς πολλά-πολλά, κάτι σαν το τραγουδάκι "του άντρα του πολλά βαρύ μην του μιλάτε το πρωί..." η σκέτη "τοξοβολία" είναι ο χώρος σου. Μούρη με το κιλό, μηδέν προσπάθεια σε προσωπικό επίπεδο, και για όλα φταίνε οι ... άλλοι (η ομοσπονδία, το σύστημα, το γήπεδο, το τόξο, κλπ κλπ).
Για τους ¨θέλω να προσπαθήσω, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω" η τοξοβολία είναι το ιδανικό άθλημα για το weekend. Προπόνηση όποτε λάχει, δέσμευση μηδέν, διάθεση να το παλέψεις υπό το μηδέν, και αν δεν έχουν κανονίσει κάτι για Σαββατοκύριακο, πάνε και σε κανένα αγώνα. Να έχουμε να λέμε...
Για τους αθλητές που δεν "προλαβαίνουν" η τοξοβολία είναι το cafe της χαράς. Γιατί οι απαιτήσεις της τοξοβολίας (σε προσπάθεια και φυσική κατάσταση) είναι αστείες σε σχέση με τις απαιτήσεις άλλων αθλημάτων. Ο τοξότης μπορεί να ρίχνει μια-δυό φορές την εβδομάδα, να κάνει την πλάκα του, να πηγαίνει σε κανένα αγώνα κάπου-κάπου και να μην έχει σοβαρό κίνδυνο τραυματισμου. Για σκέψου λίγο τι γίνεται στα άλλα αθλήματα...
Οι υπόλοιποι το πάνε ... αλλού. Ξέρουν τι θέλουν, πιστεύουν ότι μπορεί να τα καταφέρουν, δεν φοβούνται χρόνο και προσπάθεια, έχουν στόχους.
Και οι στόχοι στον αγωνιστικό αθλητισμό χρειάζονται υποστήριξη.
Χρειάζεσαι την υποστήριξη των ανθρώπων σου, της οικογένειας σου και των φίλων σου.
Χρειάζεσαι υλικά, θα εξοικονομήσεις τα χρήματα για να τα αποκτήσεις.
Χρειάζεσαι σωματείο, θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει.
Χρειάζεσαι γήπεδο, θα κάνεις μεθοδικά ότι χρειάζεται για να το έχεις.
Χρειάζεσαι χρόνο για προπόνηση, θα οργανώσεις την ζωή σου με τέτοιο τρόπο ώστε να τον βρεις Άλλωστε κάνεις κάτι που σου αρέσει, έτσι δεν είναι ?
Χρειάζεσαι καλό τρόπο ζωής και διατροφής, θα κάνεις τα απαραίτητα.
Χρειάζεσαι σωματική αποκατάσταση, θα βρεις φυσικοθεραπευτή.
Χρειάζεται πολύ δουλειά στις λεπτομέρειες, θα προσέξεις τις λεπτομέρειες.
Χρειάζεται να δουλέψεις τα αδύνατα σημεία σου, θα αναγνωρίσεις τις αδυναμίες σου.
Χρειάζεται να "ξεχάσεις" λέξεις όπως "δεν μπορώ, δεν φταίω, δεν κατάλαβα, εγώ προσπαθώ..." γιατί δεν χωράνε στο "ατομικό βάθρο" που έχεις τοποθετήσεις τον ευατό σου.
Χρειάζεσαι προπονητή, θα βρεις αυτόν που σου "μιλάει", αλλά πρέπει να τον "ακούς".
Και όλα τα παραπάνω έχουν ένα κοινό παρανομαστή που λέγεται χαρακτήρας.
Αν έχεις τον χαρακτήρα μην φοβάσαι τίποτα, τ ί π ο τ α. Αν δεν τον έχεις και θέλεις πολύ να πετύχεις χωρίς να σε φοβίζει η προσπάθεια ο προπονητής μπορεί να βοηθήσει.
Αλλά πρέπει να είσαι ανοιχτός στο καινούριο, να βγεις έξω από αυτά που έχεις συνηθίσεις, να αλλάξεις επίπεδο και να ξεφύγεις από το comfort zone σου. Αυτό που λέμε συνεχώς στις προπονήσεις : αν κάνεις τα ίδια με πριν, θα έχεις τα ίδια αποτελέσματα με πριν.
Μια γραμμούλα χωρίζει το chance και το change. Αξίζει να την περάσεις ?
Limits begin where vision ends.
Χμμμμμμμμμ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκ!!!!!!
καλά τα λες...
ΑπάντησηΔιαγραφήIt's the challenge of wanting to conquer and establish control over a task. It becomes an internal callenge. Sport, at it's ultimate meaning for human beings, provides us with a structure which is helpful in growing as a person it doesn't have to be sport. If it,s not sport it might be climbing a mountain or running round a country. The human race has always done this. Let,s challenge ourselves to do something that,s really difficult, that requires a lot of skill development, physical and mental development and also challenges us to overcome our wicknesses as a human being. By doing it we become a better person. To me, that,s the ultimate meaning of doing sport. Το διάβασα με εκφράζει απόλυτα θέλησα να το μοιραστώ. Ευχαριστώ..................
ΑπάντησηΔιαγραφήWe can choose and change our attitude.