Ένας μήνας με πολύ δουλειά, πολύ πίεση, εντάσεις, καλές και κακές στιγμές, ενας μήνας που η προσοχή μου ήταν κεντραρισμένη σε πράγματα εκτός τοξοβολίας. Η πραγματικότητα μου για τον προηγούμενο μήνα ήταν η Arrowpoint και ότι αυτό συνεπάγεται.
Βλέπω το κεντράρισμα της Ανίτας και χαίρομαι. Εθνική ομάδα, προπόνηση με την Εθνική ομάδα, συμμετοχή στους αγώνες με την Εθνική ομάδα, να φτιάξουμε τα βέλη για την Εθνική ομάδα, να δοκιμάσει τα ρούχα της Εθνικής ομάδας, τα όνειρα για την διάκριση με την Εθνική ομάδα. Η πραγματικότητά της απέχει τόσο από αυτές των υπολοίπων...
Με ρωτάει η Ξένια πότε θα πάει σε αγώνες στα 60μ, πότε θα φτιάξουμε τα καινούρια βέλη, πόσο ακόμα θα τραβήξουμε το clicker πίσω, και νοιώθω την ανυπομονησία να κάνει το επόμενο βήμα. Ο Στρατής και ο Φώτης με ρωτάνε για το πρόγραμμα προπονήσεων που θα ακολουθήσουν στις διακοπές, η Φοίβη συνεχώς ζητάει όλο και περισσότερα από την τοξοβολία, ακόμα και η Λήδα ζήτησε (και πήρε) τόξο για να ρίχνει και αυτή στις προπονήσεις. Η πραγματικότητα τους καθορίζεται από αυτό που τους αρέσει και αγαπούν.
Και η δικιά μας πραγματικότητα ?
Με ρωτάει η Ξένια πότε θα πάει σε αγώνες στα 60μ, πότε θα φτιάξουμε τα καινούρια βέλη, πόσο ακόμα θα τραβήξουμε το clicker πίσω, και νοιώθω την ανυπομονησία να κάνει το επόμενο βήμα. Ο Στρατής και ο Φώτης με ρωτάνε για το πρόγραμμα προπονήσεων που θα ακολουθήσουν στις διακοπές, η Φοίβη συνεχώς ζητάει όλο και περισσότερα από την τοξοβολία, ακόμα και η Λήδα ζήτησε (και πήρε) τόξο για να ρίχνει και αυτή στις προπονήσεις. Η πραγματικότητα τους καθορίζεται από αυτό που τους αρέσει και αγαπούν.
Και η δικιά μας πραγματικότητα ?
Γιατί νοιώθουμε θαλπωρή στη μιζέρια στη γκρίνια και στα κουτσομπολιά, γιατί χαμηλώνουμε τον πήχυ στην πρώτη δυσκολία, πότε αποφασίζουμε ότι δεν αξίζει τον κόπο, πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το εξωφρενικό, που είναι τα όρια του ατομικού και που του συλλογικού, είναι αλήθεια ότι συναισθηματικά έχουμε σαν σημείο αναφοράς του πως νοιώθαμε στην εφηβία μας, γιατί όταν χάνεται ο "στόχος" νοιώθουμε εκτεθημένοι, πότε και πως θα αντιμετωπίσουμε τα δαιμόνια μας, πως θα προχωρήσουμε στη ζωή μας κάνοντας αυτά που θέλουμε πραγματικά και όχι αυτά που "πρέπει", γιατί οι προσδοκίες μας από ανθρώπους γκρεμίζονται, ζητάμε πολλά ή οι άλλοι είναι λίγοι, πότε μπαίνει το εγώ στην άκρη, είναι το συναίσθημα ο καλύτερος οδηγός για αποφάσεις, θα μπορέσουμε να δούμε την μεγάλη εικόνα ή δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε, είναι η ζωή μια βραδυά στα μπουζούκια ή υπάρχει και άλλος τρόπος. Ερωτήσεις, απορίες, απωθημένα, μπερδεμένες σκέψεις και αισθήματα, αγωνία, που θα τραβήξουμε την γραμμή...
Νομίζω ότι οι επιλογές μας είναι αυτές που μας προσδιορίζουν. Επιλογές για όλα τα παραπάνω, και για όλα όσα κρύβονται βαθιά μέσα μας και δεν θέλουμε να τα παραδεχτούμε.
Ανοίγω τις σημειώσεις μου και θέλω να μοιραστώ κάτι ακόμα μαζί σας :
Ρωτάω το control : έχω άλλο χρόνο ?
Ρωτάω και εσάς : θέλετε και άλλο ?
OK λοιπόν, πρίν κερδίσεις τους άλλους, κέρδισε τον ευατό σου.
The greatest victory is the victory over ourselves.
Για συνδύασε τα και πες μου...
Ιούλιος μόλις στην αρχή του και υπάρχει διάχυτη μια πρόωρη κούραση. Μια έλλειψη φρεσκάδας και διάθεσης για το κάτι παραπάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν αύριο θα ρίχναμε στο κύπελο. Και σήμερα θα μέναμε
αυπνοι με το μυαλό μας κολημένο στον αυριανό αγώνα.
Αντί γι' αυτό αγωνιζόμαστε να λύσουμε πράγματα δεδομένα και αυτονόητα. Αγωνιζόμαστε να ξαναβρούμε τη διάθεση για αυτό που μας γεμίζει και μας αρέσει.
Σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο καθένας μας προσωπικά, σε όλες τις μάχες που δίνουμε καθημερινά στη ζωή μας για μας και τα παιδιά μας, το παραπάνω πρόβλημα δεν χωράει.
Ο καθένας έχει τους προσωπικούς του δαίμονες, τις προσωπικές του αντοχές και όρια και κάποιες φορές τους ξεπερνάει ενώ κάποιες τους κουβαλάει μαζί του.
Όπως και να έχει προχωράμε...
Έχουμε ένα δέσιμο που δεν πρέπει να χάσουμε και ένα δεδομένο: ότι σε κάθε δυσκολία εμείς που πραγματικά το θέλουμε θα είμαστε εκεί για να τη λύσουμε.
Ας κεντράρουμε λοιπόν στην μοναδική πραγματικότητα:
Αγαπάμε αυτό που κάνουμε και θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Έχουμε στόχους, φιλοδοξίες και οράματα.
Δεν πρέπει να χάνουμε πολύτιμο χρόνο...
Η Βραζιλία απέχει μια ανάσα!!!
Η Βραζιλία απέχει μια ζωη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ζωή που αξίζει να τη ζήσεις ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Στον αθλητισμό όλα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, επιλογών, αφωσίωσης, επιμονής, υπομονής, κεντραρίσματος και πίστης. Όταν φτάσει η ...ώρα τότε χρειάζεται φρεσκάδα, σιγουριά, αυτοπεποίθηση και λίγη τρέλλα (όλα τα όνειρα ακούγονται τρελλά στην αρχή).
Όσο η προσοχή και ενέργεια μας είναι στραμμένη στις ασημαντότητες, προσπαθώντας να λύσουμε τα άλυτα και νοιώθοντας θαλπωρή σε ένα χαοτικό συστήμα που δεν έχει διαχωριστικές γραμές, τόσο η ζωή που λέγαμε παραπάνω περνάει και άλλο τόσο απομακρύνεται η Βραζιλία... (και η προσωπική Ιθάκη).
Περισσότερα στο επόμενο post με θέμα τις "ευκαιρίες".
Ρωτας : γιατι οι προσδολιες μας απο ανθρωπους γκρεμιζονται, ζηταμε πολλα η οι αλλοι ειναι λιγοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προσδοκιες μας γκρεμιζονται, οταν ανθρωποι στους οποιους δωσαμε παρα πολλα, αποδεικνυονται καλπικοι.
Το να ζητω απο καποιον περισοτερα απο αυτα που ειναι σε θεση να μου δωσει, ειναι καθαρα δικο μου λαθος και το αναγνωριζω.
Εχω μαθει να δεχομαι τις αδυναμιες των ανθρωπων, με τον ιδιο τροπο που απαιτω και οι αλλοι να δεχονται τις δικες μου.
Δεχομαι τα λαθη των αλλων και πολυ συχνα συγχωρω.
Την αγνωμοσυνη ομως, το ψεμα και την υποκρισια , δεν τα συγχωρω ΠΟΤΕ !!!
Δύο σχόλια:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Θα προτιμούσα να μην υπάρχουν σχόλια ανωνύμων.
2. Επειδή υπάρχουν (ακόμα) σχόλια ανωνύμων θυμίστε μου να σας πω αύριο στην προπόνηση τι έμαθα αυτό το Σαβατοκύριακο.
Καλή νύχτα σε όλους!!
Υ.Γ. Το Ρίο είναι μακριά γιατί το Λονδίνο είναι πιο κοντά.
ΕΧΩ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΣ ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΚΕΦΤΩΜΑΙ ΤΟ ΑΝΟΙΓΩ ΤΥΧΑΙΑ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΠΕΣΩ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ( ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΦΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΑΝ ΔΩΡΟ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΟ ΠΡΙ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΟΙΡΑΖΩΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΤΑ ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ( ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΕ)
ΕΧΘΕΣ:
Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ ΟΥΤΕ Ο ΕΥΦΥΕΣΤΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ.
ΣΗΜΕΡΑ:
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΔΥΝΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ.
ΚΑΛΟ ΣΚ
Aνιτα καλο ταξιδι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα θυμασαι, πως οτι κι αν γινει στους αγωνες που θα δωσεις, ειτε τα πας καλα ειτε οχι, σημασια εχει το ιδιο το ταξιδι, οτι ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!
Το μυαλο και η καρδια ολων μας ειναι μαζι σου.
Το Ανιτάκι μας ρίχνει τώρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σας ενημερώσω μόλις έχω νεότερα.
Ανιτάκι πρώτος γύρος: 297
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκίζει το μικρό μας!!!
Ανιτάκι δεύτερος γύρος:300
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΝΟΛΟ: 597
Και συνεχίζει ΔΥΝΑΤΑ!!!
Ανιτάκι πέρασε στις 32 με 4-0 (52,52)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνέχεια αύριο...
Λοιπόν, παρά το γεγονός ότι είμαστε ακόμα τρεις και ο cookoo στη προπόνηση, καλή αρχή μετά το καλοκαίρι σε όλους! Το δικό μου τόξο δεν ανοίγει καλά (μάλλον χάλασε μετά από τόσο καιρό απραξίας), της Μαρίας τα βέλη πετάνε οπως θέλουνε, και (ευτυχώς) υπάρχει ο Λάμπης που αποφαίνεται ποιά από αυτά θέλουν πέταμα και ποιά όχι. Πού είστε? Το κίτρινο περιμένει!
ΑπάντησηΔιαγραφή