Πιστεύω ότι οι προκλήσεις (και οι προσκλήσεις...) είναι μπροστά μας. Βλέπω την αθλητική εξέλιξη του καθένα και αυτό είναι ένα επιπλέον κίνητρο στην προσπάθεια να πετύχω τους προσωπικούς μου στόχους. Με κάνει πιό οργανωτικό, πιο υπομονετικό, πιο επίμονο, με έχει στην πρίζα.
Αυτή την περίοδο διαβάζω συνεχώς και παντού. Σημειώσεις στο Transit, βιβλία στο Corsa, αρχεία pdf στο γραφείο, περισσότερα βιβλία στο σπίτι. Σε κάθε ευκαιρία ανοίγω ένα βιβλίο. Θέλω να μαθω περισσότερα, να γίνω καλύτερος, να κινηθώ στα όρια του τι μπορώ να κάνω . Το θέλω γίνεται σκέψεις, οι σκέψεις γίνονται λέξεις, οι λέξεις γίνονται πράξεις, οι πράξεις φτιάχνουν χαρακτήρα, με αυτό τον χαρακτήρα ζούμε, αυτό που ζούμε είναι αυτό που είμαστε.
Δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες και ότι επιλέγουμε να κάνουμε απαιτεί χρόνο, ενέργεια, αφοσίωση και κάτι παραπάνω. Αυτό το παραπάνω είναι που ψάχνω και πολλές φορές ζητάω από τους δικούς μου ανθρώπους. Στην οικογένεια, στη δουλειά, στις σχέσεις, στον αθλητισμό. Δεν είναι εύκολο πάντα, αλλά είναι εφικτό και κάνει την διαφορά. Η πρόκληση, οι δυνατότητες, το ξεπέρασμα του comfort level που μας καθηλώνει στα ίδια και τα ίδια, είναι το αλατοπίπερο της καθημερινότητας.
Υπάρχουν στιγμές που η μαγεία χάνεται. Στιγμές που ότι κάνουμε είναι υπό κρίση, αμφιβάλουμε για το που πάμε, αναριωτόμαστε αν αξίζει τον κόπο. Σε αυτές τις στιγμές κρίνεται ο χαρακτήρας μας. Τότε είναι που θυμάμαι από που ξεκινάνε όλα, από τα "θέλω". Λίγη ξεκούραση, μια μικρή αλλαγή πορείας από την καθημερινή ρουτίνα , μια καλή ταινία, ενά cd, μια έξοδος με τους αγαπημένους σου, μια συζήτηση, ένα βιβλίο, λίγο χάσιμο χρόνου... και πάμε ξανά δυνατά.
Αυτή την περίοδο διαβάζω συνεχώς και παντού. Σημειώσεις στο Transit, βιβλία στο Corsa, αρχεία pdf στο γραφείο, περισσότερα βιβλία στο σπίτι. Σε κάθε ευκαιρία ανοίγω ένα βιβλίο. Θέλω να μαθω περισσότερα, να γίνω καλύτερος, να κινηθώ στα όρια του τι μπορώ να κάνω . Το θέλω γίνεται σκέψεις, οι σκέψεις γίνονται λέξεις, οι λέξεις γίνονται πράξεις, οι πράξεις φτιάχνουν χαρακτήρα, με αυτό τον χαρακτήρα ζούμε, αυτό που ζούμε είναι αυτό που είμαστε.
Δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες και ότι επιλέγουμε να κάνουμε απαιτεί χρόνο, ενέργεια, αφοσίωση και κάτι παραπάνω. Αυτό το παραπάνω είναι που ψάχνω και πολλές φορές ζητάω από τους δικούς μου ανθρώπους. Στην οικογένεια, στη δουλειά, στις σχέσεις, στον αθλητισμό. Δεν είναι εύκολο πάντα, αλλά είναι εφικτό και κάνει την διαφορά. Η πρόκληση, οι δυνατότητες, το ξεπέρασμα του comfort level που μας καθηλώνει στα ίδια και τα ίδια, είναι το αλατοπίπερο της καθημερινότητας.
Υπάρχουν στιγμές που η μαγεία χάνεται. Στιγμές που ότι κάνουμε είναι υπό κρίση, αμφιβάλουμε για το που πάμε, αναριωτόμαστε αν αξίζει τον κόπο. Σε αυτές τις στιγμές κρίνεται ο χαρακτήρας μας. Τότε είναι που θυμάμαι από που ξεκινάνε όλα, από τα "θέλω". Λίγη ξεκούραση, μια μικρή αλλαγή πορείας από την καθημερινή ρουτίνα , μια καλή ταινία, ενά cd, μια έξοδος με τους αγαπημένους σου, μια συζήτηση, ένα βιβλίο, λίγο χάσιμο χρόνου... και πάμε ξανά δυνατά.
Οταν θέλεις να φτάσεις κάπου δεν υπάρχουν "θυσίες",
υπάρχουν μόνο επιλογές.
υπάρχουν μόνο επιλογές.
Στην τελευταια προπονηση εχασα οχι μονο την μαγεια, αλλα και τον μπουσουλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γ....νο το κιτρινο εγινε τοσο μικρο, ετσι χωμενο μεσα σε μια θαλασσα απο μαυρο, που με σοκαρισε.
Το κυνηγουσα απελπισμενα και υποσυνειδητα επεισα τον εαυτο μου οτι ηταν αδυνατον να το πετυχω.
Εχασα στην αρχη την αισθηση, μετα τη συγκεντρωση, στο τελος την ψυχραιμια μου.
Στην ουσια ,μια απλη αλλαγη φοντου,εφερε στο μυαλο μου τα πανω κατω.
Καπετανιε ,τα τελευταια μαθηματα δυσκολευομαι να τα κανω πραξη.
Οσο ομως εσυ θα μου κουνας το καρωτο (βλ. λιμπρες) τοσο εγω θα τρεχω!
Υ.Γ. Και χωρις το καροτο, παλι θα τρεχω...μου'χει γινει πια εξαρτηση!
....και μια και μιλάμε για εξάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ πια να σκεφτώ να χάσω προπόνηση. Με ζορίζει τόσο που δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο.
Θέλω να ρίχνω με μαγεία ή χωρίς μαγεία.
Θέλω να ρίχνω όταν ακούω τον ήχο από τα βέλη στο 10 και όταν νιώθω ότι το κίτρινο "κουνιέται" και φεύγει την ώρα που ρίχνω!
Θέλω να ρίχνω με όλη την παρέα και να νιώθω τον συναγωνισμό.
Θέλω ένα σπίτι δίπλα στο γήπεδο.
Θέλω το τζόκερ...
(και αύριο θα μείνω σε όλη την προπόνηση!)
P.S. Σκέψου Λάμπη πόσο μεγαλώνει το κίτρινο όταν μπει μετά ο κανονικός στόχος...
Τα θελω ολα!!! Αυτο ειναι σιγουρο.Ειναι φορες που το βλεπω ευκολο να απλωσω το χερι μου να το παρω ειναι και φορες που απομακρυνεται και το βλεπω απιαστο ονειρο τοτε ειναι που θελω να κλειστω στο σπιτι μου να διαβασω ενα βιβλιο να δω μια ταινια να μην βλεπω κανενα δεν μπορω ομως να μην ριχνω το τοξο μου ειναι η προεκταση του χεριου μου οταν σηκωνω και τεντωνω το χερι μου ειναι το τοξο εκει και ας μην το βλεπει κανεις εγω το αισθανομαι εκει. Ποσο με κανει να υποφερω και ποση χαρα μπορει να μου δωσει.... Σκωτσεζικο ντους. Υπομονη και επιμονη μερικες φορες πολυ δυσκολο και αρκετες φορες piece of cake.Τα θελω ολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κατι ακομη γνωριζοντας Αποστολε το κολλημα που εχεις με αυτο που κανεις (γυρω σου παντου και ανα πασα στιγμη βιβλια κτλ) παρ´ολα τα προβληματα που μας περιβαλλουν αισθανομαι πολυ καλυτερα ειδικα τις σκοτεινες μου μερες οτι υπαρχει καποιος που μοιραζεται στον ιδιο βαθμο αυτο το παθος,σιγουρα και με τους υπολοιπους αλλα σε πιο βαθμο......Δεν υπαρχει στιγμη η μερος που δεν εχω κατι τοξοβολικο .Γιατρε μου εμαι καλα ;;;;;;!!! Χρειαζομαι τοξοθεραπεια εννοω περισσοτερη προπονηση;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο το μικρο κιτρινακι σε καταμαυρο φοντο μου εχει γινει εμμονη ιδεα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου πηρε 2 ολοκληρες προπονησεις, για να καταλαβω οτι για να το πετυχω πρεπει να παψω να το κυνηγαω!
(Κατι σαν τις γυναικες δηλαδη...)
Λάμπης - Κίτρινο 18 - 0.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνουμε στο κόλπο σιγά σιγά...