Για πολλά χρόνια αυτή η περίοδος του χρόνου ήταν η καλύτερή μου. Η εποχή που είχα να περιμένω πράγματα, να ανυπομονώ, να δοκιμάσω, να ευχαριστηθώ, να ξεμπουκώσω από την κλεισούρα του indoor, να δρέψω τους καρπούς των προσπαθειών μου, να απλωθώ..
Μετά το μούδιασμα του εσωτερικού χώρου (πότε έφτασε κιόλας το βέλος στο στόχο), το ανικανοποίητο της απόστασης (που είναι τόσο κοντά) , την συμπίεση των αισθήσεων που προκαλούν οι κλειστοί χώροι των προπονήσεων, και την μονοτονία (που με τον καιρό έγινε γνώριμη και απαραίτητη φίλη) των πολλών βελών, μια ανυπομονησία με κυρίευε. Να ρίξω έξω!
Ανοιχτός χώρος = τοξοβολία.
Και εδώ, στον ανοιχτό χώρο, πληρώνονται όλα...
Δούλεψες τον χειμώνα, είσαι αρχηγός. Δεν δούλεψες τον χειμώνα, έχασες. Τόσο απλά.
Σκέφτομαι όλες αυτές τις ώρες που αφιερώνουμε στην προπόνηση, ώρες που φτιάχνουν τεχνική, αναπτύσουν αντοχή, καλλιεργούν δύναμη μυαλού και σώματος. Την επιμονή στη λεπτομέρεια, που μερικές φορές είναι εκνευριστική, τη προσπάθεια να νοιώσουμε τη τελοιότητας μιας βολής, την επιθυμία να ξανανοιώσουμε αυτό το φευγαλέο και τόσο κυρίαρχο συναίσθημα ξανά και ξανά και ξανά, συνέχεια αν είναι δυνατόν, την κούραση...
Ένα βέλος στο Χ10 στα 70μ φτάνει, για να ξεχάσουμε τα παραπάνω και να πέσουμε με τα μούτρα στην προπόνηση, ξανά! Μπροστά στον εθισμό ενός κίτρινου μετά από μια καλή βολή, όλα τα λόγια είναι περιττά...
Ξεχνάω για μια στιγμή τον προπονητή, και βάζω τον αθλητή που είναι μέσα μου να τα πεί :
Θέλω αγώνες, πολλούς αγώνες. Αγώνες με κατάταξη, αγώνες με ατομικό ολυμπιακό γύρο, αγώνες με ομαδικό ολυμπιακό γύρο, αγώνες με μεικτό ολυμπιακό γύρο, αγώνες στα 30, στα 50 , στα 60, στα 70, στα 90 οπουδήποτε. Θέλω τα βελάκια να πετάνε super. Θέλω τον καιρό να έχει αέρα, να έχει ζέστη, να έχει βροχή, να είναι άπνοια, να κάνει ότι γουστάρει γιατί δεν... ασχολούμαι. Θέλω τους πιό δυνατούς αντιπάλους. Δεν με νοιάζει να χάσω γιατί κάθε φορά που χάνω σκυλιάζω. Δεν θα τρελαθώ όταν κερδίσω γιατί θέλω να το ξανακάνω, πολλές φορές.
Στην πραγματικότητα i don't give a shit about anything. Θέλω ανοιχτό χώρο και ένα στόχο να ρίχνω μέχρι να λοιώσουν οι χορδές μου, να διαλυθούν τα ελάσματά μου, να ξεθωριάσει το riser, να εξαυλωθούν τα βέλη και να ανοίξω μια τεράστια τρύπα στο κέντρο του στόχου απέναντι.
Και όταν γίνουν όλα αυτά, θα ξαναρχίσω από την αρχή. Εύκολα.
Μετά το μούδιασμα του εσωτερικού χώρου (πότε έφτασε κιόλας το βέλος στο στόχο), το ανικανοποίητο της απόστασης (που είναι τόσο κοντά) , την συμπίεση των αισθήσεων που προκαλούν οι κλειστοί χώροι των προπονήσεων, και την μονοτονία (που με τον καιρό έγινε γνώριμη και απαραίτητη φίλη) των πολλών βελών, μια ανυπομονησία με κυρίευε. Να ρίξω έξω!
Ανοιχτός χώρος = τοξοβολία.
Και εδώ, στον ανοιχτό χώρο, πληρώνονται όλα...
Δούλεψες τον χειμώνα, είσαι αρχηγός. Δεν δούλεψες τον χειμώνα, έχασες. Τόσο απλά.
Σκέφτομαι όλες αυτές τις ώρες που αφιερώνουμε στην προπόνηση, ώρες που φτιάχνουν τεχνική, αναπτύσουν αντοχή, καλλιεργούν δύναμη μυαλού και σώματος. Την επιμονή στη λεπτομέρεια, που μερικές φορές είναι εκνευριστική, τη προσπάθεια να νοιώσουμε τη τελοιότητας μιας βολής, την επιθυμία να ξανανοιώσουμε αυτό το φευγαλέο και τόσο κυρίαρχο συναίσθημα ξανά και ξανά και ξανά, συνέχεια αν είναι δυνατόν, την κούραση...
Ένα βέλος στο Χ10 στα 70μ φτάνει, για να ξεχάσουμε τα παραπάνω και να πέσουμε με τα μούτρα στην προπόνηση, ξανά! Μπροστά στον εθισμό ενός κίτρινου μετά από μια καλή βολή, όλα τα λόγια είναι περιττά...
Ξεχνάω για μια στιγμή τον προπονητή, και βάζω τον αθλητή που είναι μέσα μου να τα πεί :
Θέλω αγώνες, πολλούς αγώνες. Αγώνες με κατάταξη, αγώνες με ατομικό ολυμπιακό γύρο, αγώνες με ομαδικό ολυμπιακό γύρο, αγώνες με μεικτό ολυμπιακό γύρο, αγώνες στα 30, στα 50 , στα 60, στα 70, στα 90 οπουδήποτε. Θέλω τα βελάκια να πετάνε super. Θέλω τον καιρό να έχει αέρα, να έχει ζέστη, να έχει βροχή, να είναι άπνοια, να κάνει ότι γουστάρει γιατί δεν... ασχολούμαι. Θέλω τους πιό δυνατούς αντιπάλους. Δεν με νοιάζει να χάσω γιατί κάθε φορά που χάνω σκυλιάζω. Δεν θα τρελαθώ όταν κερδίσω γιατί θέλω να το ξανακάνω, πολλές φορές.
Στην πραγματικότητα i don't give a shit about anything. Θέλω ανοιχτό χώρο και ένα στόχο να ρίχνω μέχρι να λοιώσουν οι χορδές μου, να διαλυθούν τα ελάσματά μου, να ξεθωριάσει το riser, να εξαυλωθούν τα βέλη και να ανοίξω μια τεράστια τρύπα στο κέντρο του στόχου απέναντι.
Και όταν γίνουν όλα αυτά, θα ξαναρχίσω από την αρχή. Εύκολα.
Δεν ξερω μετα απο αυτα που διαβασα αν μπορω να προσθεσω να σχολιασω κατι σαν τι; Λειπει κατι; Νομιζω οτι ειναι ολα και αισθανομαι λιγη για οσες φορες γκρινιαξα και δεν εμεινα σ´αυτα που σαφως αισθανομαι και μπορω να ζησω να αισθανθω να πραγματοποιησω να βαλω στοχους να κυνηγησω και να μην μεινω στο π.χ. για 1 ποντο χτυπηθηκα μ´αυτη αντι την αλλη.Λιγη πραγματικα, εκει θα κανω την διαφορα....κσνοντας focus σ´αυτο που πραγματικα γουσταρω γραφοντας ολους στ´α..,,,,που δεν εχω και οχι στα τρυπακια που προσπαθουν να με βαλουν και εγω να την παταω καθε φορα οχι. Τωρα αρχιζουν τα ωραια ......το 70αρι εχει αλλο αερα ουριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτη φορα βγαινω στα 70 μετρα με τετοια ανυπομονησια, τετοια διαθεση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοιωθω οτι ολλα ειναι πιθανα, ολα ειναι δυνατα.
Ακρατος ενθουσιασμος; Υπερβολικη αισιοδοξια;
Kυριακη κοντη γιορτη.
Πιστευω οτι η φετεινη προετοιμασια θα δωσει πολλους καρπους σε ολους μας.
Προσωπικα εχω καλυτερη ψυχολογια, καλυτερη αισθηση βολης και κυριως συνειδητοποιω οτι ολα αυτα ειναι αποτελεσμα μεθοδικης προετοιμασιας και οχι τυχαια γεγονοτα.
Με μια λεξη ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ.
Ενα μαθημα που απο μικρος δυσκολευομουν να πιασω τη βαση...
Ηρθε η ωρα των εξετασεων! Κι αυτη τη φορα ξερω πως δεν θα αποτυχω.
Παιδακια καλησπερα! το ανιτακι μας εχει πυρετο δεν θα ερθει στον αγωνα αυριο! Ηθελε να ερθει και την δευτερη μερα να παρακολουθησει τους ολυμπιακους γυρους.Γλυκια προσμονη για το πολυ ενδιαφερον σαββατοκυριακο που ερχεται!!!!!ευχομαι ο μορφεας να περασει απο τις περιοχες μας αποψε και να μην περασει δεν πειραζει γουσταρω και αυτο φτανει.Αραγε θα μπειτε στο blog αποψε; εγω το ηθελα πολυ!Ευχομαι να περασετε ολοι καλα αυριο! Καπετανιε και λοιποι καληνυχτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΙΤΤΑΚΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ, ΜΑΡΘΑ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΑΚΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΜΟΡΦΕΑΣ, ΜΕ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΦΤΥΣΙΜΟ ΤΕΤΟΙΑ ΒΡΑΔΙΑ......
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΑΓΧΟΣ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΓΝΩΡΙΜΟ, ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΡΩΣ ΤΟ ΣΟΚ , ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΡΙΜΑ( ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΓΧΟΣ ΒΕΒΑΙΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΝΟΗΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΩ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΦΟΡΕΣ ¨ΑΙΣΘΗΣΗ"
ΘΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΦΟΡΕΣ, ΘΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ, ΘΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΝΤΡΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ, ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΤΟ 70αρι ΘΕΛΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΟΛΗΣΕΙ ΜΕ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ ΜΕ ΦΩΣΦΟΡΟΥΧΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΘΑ ΔΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΛΕΞΗ.
ΣΗΕΜΕΡΑ ΑΓΓΙΖΩ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΛΕΞΗ, ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.......
ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΔΕΙΞΕ, ΚΟΝΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ .
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΤΕ ΡΕΕΕΕΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιος αγωνας, σχεδον ιδανικες συνθηκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο ΜΑΡΘΑ-ΧΡΗΣΤΟ, αυριο να ξερετε οτι δεν ριχνετε μονοι σας, ριχνουμε ολοι μαζι σας!!!
Προσωπικα μενω ικανοποιημενος απο το οτι εριξα καλυτερα απο οτι στις τελευταιες προπονησεις, και σκεπτικος απο καποια επαναλαμβανομενα μοτιβα τα οποια πρεπει να εξαφανισω...
Πρεπει να ομολογησω οτι δεν ειχα καλο προαισθημα για σημερα, πραγμα που αποδεικνυει (για πολλοστη φορα) οτι τα προαισθηματα ειναι μπουρδες: KANE AYTO ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ και ολα θα πανε καλα!
Περιμενω με ανυπομονησια τον Ολυμπιακο γυρο.
Δεν με νοιαζει ποιος θα μου τυχει- ας κατσει να σκεφτει αυτος ποιος τουτυχε!
Καλαμποκι τελος!!!
Καλο αγωνα σε ολους!