Mind Games.

Μερικές φορές το μυαλό κολλάει σε ασημαντότητες, στριφογυρνάει, βυθίζεται σε ατέρμονες σπείρες πρός το τίποτα, θέλει να ξεφύγει και δεν μπορεί, ψάχνει να βρεί νόημα εκεί που δεν υπάρχει, οι προτεραιότητες πάνε διακοπές, η λογική μας βγάζει περιπαικτικά την γλώσσα της, κάθε σκέψη πνίγεται στην ανυπομονησία της, και γεννάει δεκάδες αμφιβολίες . Το μυαλουδάκι μας τράβηξε χειρόφρενο (ή μάλλον...μυαλόφρενο). Κόλλησε.

Να ενα ενδεικτικό σενάριο που παίρνει τοξευτικό όσκαρ κολλήματος :

Οι επαφές μου δεν είναι καλές (συγκεντρώσου, δεν φταίνε οι επαφές), το χέρι μου είναι σκληρό στις επαφές (συγκεντρώωσου, δεν φταίνε οι επαφές), τα βέλη μου πάνε αριστερά γιατί έχασα τις επαφές ( συγκεντρώωωσου, δεν φταίνε οι επαφές), έσφιξε ο λαιμός μου από τις επαφές (συγκεντρώωωωσου, δεν φταίνε οι επαφές), δεν ακουμπάει καλά η χορδή μου στις επαφές (συγκεντρώωωωωσου, δεν φταίνε οι επαφές), δεν πάει καλά η προπόνηση σήμερα με αυτές τις κολοεπαφές (συγκεντρώωωωωωσου, δεν φταίνε οι επαφές), έχασα τον αγώνα από τις επαφές μου (συγκεντρώωωωωωωσου, δεν φταίνε οι επαφές)...

Η λογική και η κατανόηση παίρνουν διαζύγιο από το τώρα, το συναίσθημα θολώνει την κρίση, η πίεση μας κάνει κομμάτια, τα αυτιά μας ακούνε οτιδήποτε εκτός από το αυτονόητο, το νοητό γίνεται ακατανόητο και η αυτοπεποίθηση μας σκάει σαν μπαλόνι. Δεν καταλαβαίνουμε τ ί π ο τ α . Τρία πουλάκια κάθονται..., που λέει και το τραγούδι.

Why ? (ρώτησες ψάχνoντας απάντηση).

It's Archery my dear ! είπε ο coach (και δεν τον άκουσες !)

Το κατάλαβες ?